God Jul

Merry Christmas!

21 december 2019.
Morgen vieren we Basjan zijn verjaardag maar ook vintersolståndet. Dan is het de korste dag van het jaar en zijn we blij dat de zon zich beetje bij beetje weer langer laat zien.
Kerst vieren we dit jaar thuis. Een echte witte kerst met zijn tweetjes.

Het gaat nog steeds goed hier in het hoge noorden. We leven een heel ontspannen leven. Overzichtelijk, klein en midden in de natuur. En ookal raken we er na 3,5 jaar deels aan gewend. We realiseren ons nog steeds dat we in de luxe van eenvoud leven. En dat gevoel willen we graag behouden.

Inmiddels huren we ons huis net buiten Strömsund al langer dan een jaar.
Het huis heeft alles wat we voor ogen hadden toen we besloten naar Zweden te verhuizen. Een romantisch plaatje, natuurlijk niet geheel zonder problemen, maar wel met vele voordelen.

Deze zomer konden we vissen vanaf de steiger en voor het eerst kunnen we spreken van een gelukt visseizoen: Vlagzalm, winde, baars en een snoek van een meter lang. Jullie begrijpen dat we een rookoven hebben moeten aanschaffen :) En ik kan jullie vertellen dat je heel gelukkig wordt van een eigen gevangen, zelfgerookte vis met een biertje of glaasje wijn. Het leven op een steiger wordt dan haast niet mooier.

Met name Basjan heeft deze zomer hard gewerkt om alles rond het huis mooi te maken. Het was een hele klus om de grasmat weer tot voetbalveldstandaard te maken, maar dat is gelukt. En met 24 uur per dag zonlicht in de zomer, wil het gras wel groeien.

Het is te merken dat ik tegenwoordig met een monteur getrouwd ben. Kapotte grasmaaier? geen probleem! Voorheen kochten we een nieuwe grasmaaier, nu kopen we bougies.

Hij timmert ook gewoon een houthok, maakt er een dakje op, maakt het ook nog waterdicht. En bouwt vervolgens nog een, die nog beter is :) 

 

En wat was het een gelukkig beestenjaar. Dat het wild dicht langs ons huis loopt wisten we wel. De sporen van uitgelikte chocoladepastapotten en pindakaaspotten verraden 's ochtends de gelukszoekers. De schuldige vos kwam op een ochtend zijn neus achterna en krabte met zijn nagels aan het raam. Wij bakten bacon en hij wilde ook wel wat.

Maar het mooiste moment was toch echt toen we samen, vroeg in de ochtend onderweg naar Strömsund een beer op de weg tegen kwamen. Wij zaten in extase in de auto. En de beer liep in alle rust van de weg af, de berm in. Spoorloos. Dit was maar op ongeveer 2 km van ons huis.
En later, op mijn verjaardag, samen met mijn ouders nog een keer. In 1 safaririt 2 x een beer gespot.

 

De frustraties voortkoment uit cultuurverschillen bestaan nog steeds. Wij zijn gewend om afspraken na te komen en om te doen wat we zeggen. Hier leven ze ook op dat vlak wat relaxter dan dat wij dat doen. In nederland maken we ons druk en stellen we hoge eisen, hier halen mensen makkelijker hun schouders op. En dat heeft voordelen en nadelen.
Wat die frustraties betreft is het niet per se makkelijker of minder geworden naarmate we langer in Zweden wonen.
Onze tactiek is tegenwoordig om te wisselen van gesprekspartner als het lontje te kort is geworden. Dat betekent dat Basjan en ik elkaar soms afwisselen of we wisselen van entreprenör. De spanning loopt het hoogst op als je afhankelijk bent van anderen, maar er niks gebeurt. Desalniettemin slaan we er ons nog steeds goed doorheen. We kijken nog eens uit het raam of staan op de steiger en dan lost het zich wel weer op, of niet ..... :)

Zelfs na 3,5 jaar ervaren we nog steeds het gevoel van avontuur hier. Het is niet meer vakantie, zoals het heel lang wel heeft gevoeld. We zitten nu in het ritme van 5 dagen werken. 's avonds gebeurt er niet meer zo veel, behalve een blokje hout op het vuur.
Maar wellicht komt dat vakantiegevoel in de zomer weer terug als we in ons bootje het meer op gaan.
Kalle is nog altijd een hele welkome aanwinst in ons leven. Dit jaar is hij zelfs meegeweest op vakantie naar Nederland. En dat is hem goed bevallen: het weer, alle etentjes met name het eten van de Loohoeve, zijn goed ontvangen.

Wij gaan hier in 2020 verder met ons avontuur en we houden jullie op de hoogte.
Wij hopen dat jullie ook allemaal mooie avonturen mee mogen maken in het nieuwe jaar.
Hele fijne feestdagen en veel geluk in het nieuwe jaar!

Veel Liefs Basjan en Simone

3 jaar in Sverige

Vandaag, precies 3 jaar geleden kwamen we nerveus aangereden in Hillsand bij een lieve oude man die ons huisje nog niet had schoongemaakt, maar ons wel verwelkomde in Zweden.

We dachten toen dat we een beetje Zweeds spraken, maar net zoals in de meeste 'ik vertrek' afleveringen bleek dat toch van een bedroevend niveau. Niet dat een Zweed dat ooit zou zeggen.
Het eerste jaar zijn we als zigeuners door Strömsund getrokken en probeerden we samen wat op te bouwen. Daar kunnen we nu tevreden over zeggen, dat is gelukt.

Huisje boompje beestje!
We hebben (wederom) een nieuw stekkie gevonden. En niet zomaar een stekkie.
We huren een prachtige woning net buiten Strömsund, zo'n 10 minuten rijden over een gruisweggetje naar het werk.
Het gevoel dat we op een hele lange vakantie zijn, hebben we nog steeds en dat wordt door dit gemeubileerde huis nog meer versterkt. We zien 1 buurman, hebben uitzicht op het water en worden af en toe begroet door wat eigenaardige huisdieren. De vos heeft onze voederplaats ontdekt en maakt nu standaard zijn rondje over Annenäs. En tot mijn grote vreugde zit er soms een wijze uil te modelleren op een boomstam.
Dus we prijzen ons gelukkig en genieten van het leven, elkaar en deze mooie plek.

Basjan gaat nog steeds als een trein bij Engcon. Hij is inmiddels teamleider van zijn gemêleerde afdeling en heeft met een aantal collega's een goede relatie opgebouwd. En dat is gezellig, maar ook handig als je een keer zonder hout zit bv, dan ken je iemand die misschien wel iemand weet.

Ik ga voor de verandering nog eens wisselen van werkplek.
Vanaf april vorig jaar kon ik aan de slag als administratör op het Gymnasium, maar dat was als invaller voor een collega met zwangerschapsverlof. Zwangerschapsverlof en ouderschapsverlof duurt in zweden meer dan een jaar, dus deze collega komt in Augustus weer terug. Dat betekent dat mijn aanstelling afloopt. Best wel jammer, want het is goed bevallen en ik had wel graag willen blijven, maar daar is helaas geen ruimte voor. Gelukkig zochten ze op een andere afdeling bij de gemeente nog een administratör en kan ik vanaf 1 augustus daar werken.

Dat onzekere gevoel of we ons hier voorgoed willen settelen is nog onveranderd, we weten het nog steeds niet. En gelukkig hoeft dat ook niet.
Toen we onze spullen weer eens pakte om te verhuizen zeiden we tegen elkaar: ''Dit is de laatste keer dat we in Zweden gaan verhuizen''. Vervolgens kwam het nogal dichtbij toen onze gegraven water bron droog kwam te staan t.g.v onderhoud aan de waterkrachtcentrale. We hebben inmiddels geleerd dat de Zweedse daadkracht niet altijd aan onze verwachtingen voldoet, dus we wisten ook dat ons waterprobleem niet maar zo opgelost zou zijn.
Terugdenkend aan onze eerdere uitspraak: ''We verhuizen niet nog een keer in Zweden'', werd het even spannend. Maar we zijn nog niet toe aan een terugkeer naar Nederland dus moesten we even onze flexibele kant tonen (ofzo).
Gelukkig hebben we ook flexibele vrienden die vol enthousiasme zich verplaatsen naar het schapenhok van het zwembad om daar te douchen en samen 10 liter jerrycannetjes te vullen voor ons huishouden, maar echt ideaal is het niet (understatement).

Maar nu is het zomer aan het worden, de sneeuw verdwijnt als sneeuw voor de zon en onze put vult zich weer. De eerste zaden zijn gepoot en mijn weckeri gaat straks los.
De sneeuwscooter wordt ingepakt en de hengel uitgepakt.
In de zomervakantie gaan we samen met Kalle op vakantie naar Nederland. En dat wordt een mooi avontuur waarbij er zeker veel kaas wordt geproefd. Het gaat heel erg goed met Kalle en hij is inmiddels een stuk volwassener en onafhankelijker geworden. We spreken in principe nog steeds om het weekend af, maar naarmate zijn behoefte veranderd, verandert ook de frequentie.

En wat zijn we dan nog vergeten te vertellen:

• Ons plekje op de camping was overbodig geworden, dus die hebben we verkocht.
• Maar dat betekent niet dat we daar deze zomer niet ook een beetje gaan helpen bij de welbekende muziekavonden.
• De beer, de lynx en de veelvraat spelen nog steeds verstoppertje.

We hopen dat het met jullie net zo voorspoedig gaat en zien jullie graag weer, daar of hier.

Enjoy life!

Basjan&Simone