vanliga livet

Vanmorgen ben ik op mijn nieuwe fiets gestapt in mijn sporttenue en ben ik weer eens ouderwets gaan sporten. Tja, op enig moment start ook in zweden " het gewone leven" weer. Maar niet alles is hetzelfde, De sportschool lijkt namelijk dicht, alles is donker, maar de deur kun je gewoon openen. En met mijn pas heb ik toegang tot de gym waar op zaterdagmorgen om 10:30 welgeteld 0 andere mensen sporten. Ja, het is hier: lung.
Het woord lung laat zich het allerbeste vertalen door de haagse voetballer Tom Beugelsdijk: "Rustaaaaaaaagh"!
En daar houden de zweden van: rustig. Kijk niet raar op als je hier op zaterdagmiddag moet tanken en dat je achter een grasmaaier plaats neemt bij de benzinepomp. En zeg dan tegen jezelf en de tankende medemens:  "Rustaaaagh".
Ook onze beste vriend op straat doet het hier rustig aan. Aangezien de politie zijn vakantieplanning niet helemaal rond kreeg hebben ze een bericht uitgedaan: Vi är semesterstängt - we zijn gesloten ivm vakantie. En aangezien onze bandieten het hier ook rustig aandoen, is dit dus geen probleem! Kun je ook een keer ergens parkeren waar het normaal niet mag.....
Ik ben inmiddels weer aan het werk en dat voelt echt heel erg goed, maar ik moet ook wennen aan het rustige tempo. Ik heb nu meer pauze dan ik ooit heb gehad. En de pauze is niet een kop koffie aan de computer. Nee, met de collega's gaan we met zijn allen naar een aparte ruimte en drinken we koffie. Vi har Fikapaus! En dat is voor mij het moeilijkste moment, want met verschillende collega's aan 1 tafel koffie drinken vraagt het meest van mijn spreek- en luistervaardigheid. Ik moet zeggen dat het echt best wel goed gaat, maar fikapauze is voor mij hard werken en flink concentreren.
Tussen de middag hebben we een uur pauze en de meeste collega's warmen hun maaltijd op in 1 van de 3 magnetrons die klaar staan. Doorgaans wordt de "leftover"  van de avond ervoor opgewarmd. En ze kijken (niet jaloers maar fronsend) naar mijn broodje.
Ik ben aankomende week een maand aan de slag en ik vermoed dat ze vanaf volgende week echt weer iets van mij gaan verwachten. Ik hoop het!....
Ook voor Basjan zijn er weer allerdaagse activiteiten ontstaan: bellen met de bank, adreswijzigingen en andere administratie waar veel kennis van regels voor nodig is. Best wel een klus en daarom was het extra leuk dat de verkoop van onze camper gecombineerd kon worden met een bezoek aan het thuisfront met de kersverse Guus (neefje) en zijn trotse ouders Fleur en Thijs. Het zijn dan maar even een paar dagen, maar fijn voor Basjan om qualitytime te delen met familie en vrienden. Een droge worst eten met zijn vader en Myriam en een balletje mennega met Albert. Uiteindelijk draait het daar toch om...
Ook hadden we deze maand onverwachts bezoek van Ben en Jannie. Heel erg leuk om hun te laten zien waar we nu wonen en waarom we gekozen hebben voor een plek zo hoog in het noorden. Samen hebben we genoten van een mooie rit over de (met bloemen bezaaide) björnvägen en hebben we vogels en een eland gespot. Mooi om dat samen mee te maken.
Er is dus weer veel gebeurd de afgelopen maand. We vonden dan ook dat we even moesten bijkomen aan de kust in Sundsvall. Van Ben en Jannie hadden we een goede tip gekregen over een mooi hotel en dat is goed bevallen. En aangezien we in Sundsvall ook auto's wilden kijken, konden we dat goed combineren.
Dus een maand verder zijn we de trotse eigenaar van een Nissan Qashqai met panoramadak een fiets met mand, een sportabonnement en zijn we vooral de trotse oom en tante van Guus Rozendal, .
We hebben weer mooie momenten gedeeld!