zondag 30 oktober 2016

een terugblik op het eerste half jaar

Wat is het onvoorstelbaar snel gegaan. We zijn aanstaande woensdag precies 6 maanden in  Zweden.
Dus een uitgelezen kans om vandaag terug te blikken.
Dit jaar hebben we 5 verschillende onderkomens gehad + 2 extra overbruggingen op een camping. Dus welgeteld teveel verhuizingen.
Maar nu zitten we beide met een heel relaxt gevoel in ons nieuwe huurappartement in Strömsund, met onze eigen meubels. Er hangt een elandengewei aan de muur en Foxsports staat aan. We zijn een week in Nederland geweest en hebben onze familie en vrienden weer gezien en dat was fijn.
Basjan heeft inmiddels alle formaliteiten geregeld en mijn contract is inmiddels verlengd tot 31 mei 2017.
Dus we halen ff diep adem en voelen ons trots, op onszelf en elkaar.
Voordat je de overtocht maakt heb je toch zo stiekem aan vanalles bedacht voor wat er wellicht gaat komen en dan:  "giet het zo'as het giet". We hadden bedacht een huis te kopen en een onderneming te starten, maar nu we zo lekker ongebonden ons eigen dingetje doen, voelt dat heel erg relaxt.
Onze mooiste herinneringen en foto's van het afgelopen half jaar hebben we verwerkt in een filmpje en we delen hem graag met jullie!
Nog meer nieuws?
Nou, afgelopen week heb ik mijn eerste "namnsdag" gevierd. In Zweden viert men niet alleen zijn verjaardag maar ook zijn naamsdag. En 29 oktober is het Simonedag, dus is er voor me gezongen en werd ik getrakteerd! Ik heb meteen geinformeerd of er ook een speciale dag is voor alle namen die niet op de lijst staan..... Helaas, voor Basjan is er geen naamsdag :(

De winter kondigt zich aan. De eerste sneeuw is gevallen en onze winterbanden (met spijkers) zitten eronder.  Precies op het moment dat mijn ouders nog even op bezoek kwamen werd alles even wit. Helaas liet het noorderlicht zich die week niet zien, maar op andere momenten hebben we kunnen genieten van dit spektakel.
In Saxnäs een heerlijk weekend gehad en de volgende zweedse delicatessen geproefd: een carpaccio van gerookte berenvlees. In verband met de bescherming van de beer gaan we er geen reclame voor maken, maar hij smaakte heerlijk.
En als het winter wordt in Zweden, dan zeg je : IJSHOCKEY. En Strömsund is er goed in. Vrijdagavond hebben we gezien hoe onze club met 5-3 won van de nummer 1, in de 2e divisie. Leuk om te zien dat de jongen van het pompstation ook mee doet.....

We kunnen ons steeds beter verstaanbaar maken in het zweeds. We redden ons eigenlijk overal en mocht er iets onduidelijk zijn dan spreken de zweden ook gewoon engels.
De zweedse lessen die Basjan 2x in de week volgt zijn prima. Klaarblijkelijk wordt elke vrijdag de week afgesloten door het volkslied "Du gamla, du fria" te zingen. Als onderdeel van de inburgering voor de asielzoekers die ook les krijgen en te leren over de zweedse cultuur, maar het is even wennen.

Het is ook prettig dat we de afgelopen periode wat meer contact hebben opgebouwd. Bij de zweedse les, op het werk, maar ook de lieve mensen van de camping in Gäddede.
We hebben nog een fantastisch visweekend beleefd in de bergen. En die ervaringen geven richting  aan ons perspectief. Want als je dan in het zonnetje, met een kampvuurtje worstjes aan het bbqen bent en hoopt op forel uit eigen meertje, dan voel je het zweedse leven.
En voorlopig genieten we volop, en kijken we blij-gespannen uit naar de winter. Want hoewel we jullie allemaal de prachtige herfst aanraden, de winter maakt ons nieuwsgierig.







zondag 4 september 2016

Vi mår bra!

Het is zondag 4 september, weer tijd om een blog te schrijven over de afgelopen maand. Begin deze maand hebben we een week bezoek gehad van Melanie, Clarissa, Ronald en Benthe. Dat was voor ons ook een soort vakantie, Simone had extra dagen vrij genomen zodat we veel tijd hadden om samen leuke dingen te doen, dat betekent hier vooral de natuur in gaan. (helaas waren de elanden niet voornemens zich deze week te laten zien, behalve één moeder eland met kalf, echter waren alleen Ronald en ik hier getuigen van..) Na deze leuke week ging ons gewone leven ook weer verder, Simone weer aan het werk en ik onder andere weer bezig met formaliteiten rond onze emigratie. Het lijkt erop dat we over 2 weken onze Nederlandse auto eindelijk op een Zweeds kenteken hebben staan en na meerdere bezoekjes aan hyresbostäder (de woningbouwvereniging) ontstaan er ook mogelijkheden voor een huurappartement. Dit is ook noodzaak aangezien we onze huidige woning uiterlijk 31 december weer moeten verlaten. We hebben nu keuze uit meerdere appartementen en mogelijk dat we 1 oktober misschien al wel een andere woning hebben. Dit betekent dat we een deel van onze inboedel uit Nederland hier naartoe moeten laten komen, nu hebben we bedacht zelf met de auto en een aanhangwagen naar Nederland te komen om de belangrijkste spullen op te halen en er meteen een week vakantie van te maken. We kijken er nu al naar uit, een weerzien met familie en vrienden en een week in hotel de Loohoeve in Schoonloo, wie wil dat nou niet!
Naast onze dagelijkse zaken zijn we afgelopen weken ook bezig geweest met het beleven van het echte zweedse leven. Onder de bezielende leiding van een zeer bevlogen bessenplukker (lees Simone) hebben we de afgelopen weken vele uren in het bos doorgebracht en kilo’s aan bessen geplukt, de eerste weken vooral blauwe bosbessen en de laatste week de rode bosbessen (alias de vossenbes). Ik heb vaak gedacht “wat moeten we toch met al die bessen” maar Simone had een plan. Na uren zoeken op internet had ze het gevonden, een goed recept voor het maken van jam. Resultaat is nu dat we nu elke ochtend op ons zelf gebakken brood zelf gemaakte jam eten!
Bessen plukken is overigens niet geheel ongevaarlijk, de bessen staan ook op het menu van de beren.. en wat het misschien nog wel gevaarlijker maakt is dat het berenjacht seizoen 21 augustus is begonnen. Het berenjacht seizoen betekent dat de jagers van de schietverenigingen in onze omgeving dit jaar 74 beren mogen schieten. Dit is wel iets waar wij nog even aan moeten wennen maar voor de Zweden is het jachtseizoen iets wat bij het gewone leven hoort en naar uitgekeken wordt.
Na het berenjachtseizoen start de eerste maandag van september de elandenjacht. In heel zweden leven zo’n 300.000 elanden waarvan er ongeveer 100.000 worden afgeschoten. De jacht is een belangrijk onderdeel van het wildbeheer en (misschien wel net zo belangrijk) een traditie voor de Zweden! Het begin van het jachtseizoen betekent het einde van de zomer.
Na een zomer waarin er een lange periode is waarin het ‘s nachts bijna niet donker wordt is daar nu verandering in gekomen, het wordt ’s avonds weer donker. En afgelopen week hebben we daar volop van kunnen genieten. Simone liep al de hele avond wat onrustig door huis, ze had op haar noorderlicht app gelezen dat er kans was op spektakel in de lucht, toen het buiten echt donker was brak het spektakel los, vanuit ons huis hadden we zicht op het noorderlicht, fantastisch!

Nadat veel mensen en bedrijven in Zweden de afgelopen periode genoten van de zomervakantie merken we dat het gewone leven weer op gang is gekomen. Zo hebben we eindelijk onze uitnodiging ontvangen om deel te kunnen nemen aan de cursus Zweeds welke wordt aangeboden door de gemeente, dus samen met meerdere nieuwe Zweden zit ik 2 keer week in de schoolbanken. Mijn opgedane kennis van de taal kan ik meteen gebruiken voor het schrijven van een sollicitatiebrief, er is een leuke vacature bij de gemeente waar ik een brief naar ga sturen, ondanks mijn matige beheersing van de taal hoop ik toch een kans te hebben, hålla tummarna (fingers crossed)!

Loopt alles dan op rolletjes hier in Zweden? Ja, eigenlijk wel. De afgelopen maanden veel leuke dingen gedaan en wat misschien nog wel zo belangrijk is er zijn veel ontwikkelingen waardoor het perspectief steeds mooier wordt, zoals bijvoorbeeld woonruimte en werk. We hebben het al vaker gezegd maar we hebben al veel bereikt en daar zijn we zeer tevreden over maar we weten ook dat er nog veel moet gebeuren. Maar we zitten op een goede koers en we zien wel waar deze koers ons naartoe zal leiden.

Vanaf heden hebben we ook onze eigen website: www.inzweden.eu hier zullen we onder andere onze blogs en foto’s plaatsen





zaterdag 30 juli 2016

vanliga livet

Vanmorgen ben ik op mijn nieuwe fiets gestapt in mijn sporttenue en ben ik weer eens ouderwets gaan sporten. Tja, op enig moment start ook in zweden " het gewone leven" weer. Maar niet alles is hetzelfde, De sportschool lijkt namelijk dicht, alles is donker, maar de deur kun je gewoon openen. En met mijn pas heb ik toegang tot de gym waar op zaterdagmorgen om 10:30 welgeteld 0 andere mensen sporten. Ja, het is hier: lung.
Het woord lung laat zich het allerbeste vertalen door de haagse voetballer Tom Beugelsdijk: "Rustaaaaaaaagh"!
En daar houden de zweden van: rustig. Kijk niet raar op als je hier op zaterdagmiddag moet tanken en dat je achter een grasmaaier plaats neemt bij de benzinepomp. En zeg dan tegen jezelf en de tankende medemens:  "Rustaaaagh".
Ook onze beste vriend op straat doet het hier rustig aan. Aangezien de politie zijn vakantieplanning niet helemaal rond kreeg hebben ze een bericht uitgedaan: Vi är semesterstängt - we zijn gesloten ivm vakantie. En aangezien onze bandieten het hier ook rustig aandoen, is dit dus geen probleem! Kun je ook een keer ergens parkeren waar het normaal niet mag.....
Ik ben inmiddels weer aan het werk en dat voelt echt heel erg goed, maar ik moet ook wennen aan het rustige tempo. Ik heb nu meer pauze dan ik ooit heb gehad. En de pauze is niet een kop koffie aan de computer. Nee, met de collega's gaan we met zijn allen naar een aparte ruimte en drinken we koffie. Vi har Fikapaus! En dat is voor mij het moeilijkste moment, want met verschillende collega's aan 1 tafel koffie drinken vraagt het meest van mijn spreek- en luistervaardigheid. Ik moet zeggen dat het echt best wel goed gaat, maar fikapauze is voor mij hard werken en flink concentreren.
Tussen de middag hebben we een uur pauze en de meeste collega's warmen hun maaltijd op in 1 van de 3 magnetrons die klaar staan. Doorgaans wordt de "leftover"  van de avond ervoor opgewarmd. En ze kijken (niet jaloers maar fronsend) naar mijn broodje.
Ik ben aankomende week een maand aan de slag en ik vermoed dat ze vanaf volgende week echt weer iets van mij gaan verwachten. Ik hoop het!....
Ook voor Basjan zijn er weer allerdaagse activiteiten ontstaan: bellen met de bank, adreswijzigingen en andere administratie waar veel kennis van regels voor nodig is. Best wel een klus en daarom was het extra leuk dat de verkoop van onze camper gecombineerd kon worden met een bezoek aan het thuisfront met de kersverse Guus (neefje) en zijn trotse ouders Fleur en Thijs. Het zijn dan maar even een paar dagen, maar fijn voor Basjan om qualitytime te delen met familie en vrienden. Een droge worst eten met zijn vader en Myriam en een balletje mennega met Albert. Uiteindelijk draait het daar toch om...
Ook hadden we deze maand onverwachts bezoek van Ben en Jannie. Heel erg leuk om hun te laten zien waar we nu wonen en waarom we gekozen hebben voor een plek zo hoog in het noorden. Samen hebben we genoten van een mooie rit over de (met bloemen bezaaide) björnvägen en hebben we vogels en een eland gespot. Mooi om dat samen mee te maken.
Er is dus weer veel gebeurd de afgelopen maand. We vonden dan ook dat we even moesten bijkomen aan de kust in Sundsvall. Van Ben en Jannie hadden we een goede tip gekregen over een mooi hotel en dat is goed bevallen. En aangezien we in Sundsvall ook auto's wilden kijken, konden we dat goed combineren.
Dus een maand verder zijn we de trotse eigenaar van een Nissan Qashqai met panoramadak een fiets met mand, een sportabonnement en zijn we vooral de trotse oom en tante van Guus Rozendal, .
We hebben weer mooie momenten gedeeld!






zondag 3 juli 2016

Femte

 Ons vorige blog dateert alweer van 4 weken geleden. De afgelopen 4 weken hebben we geleefd als de “the gypse family” op de camping in Gäddede. We hebben uiteraard van deze tijd goed gebruik gemaakt om van de natuur te genieten, zo hebben we meerdere mooie wandelingen gemaakt, de wildernisroute gereden en hebben we in de (beren) observatie hut overnacht in Dorotea (helaas alleen een eland gezien en een koekoek gehoord…). Ook was er natuurlijk het midzomernachtfeest, het wordt hier al weken niet meer echt donker ’s nachts en dat wordt rond de 21ste van juni groots gevierd.

Ondanks dat we het heel goed naar onze zin hadden in onze camper, dit kwam ook mede door de leuke eigenaren van de camping, is in de loop van de tijd toch wel het gevoel gekomen dat we graag weer een “thuis” willen hebben. Na twee maanden in een vakantiehuisje in Schipborg, één maand back to basic in Hillsand en dus afgelopen maand op de camping kan ik wel zeggen dat dit gevoel heel sterk werd!  Het werd dus ook tijd om serieus op zoek te gaan naar een huurhuis in Strömsund. Stap 1, meld je aan bij de lokale woningbouw vereniging. Dat hebben we gedaan, echter zonder resultaat want we zijn nog niet in het bezit van een persoonsnummer en zonder dit nummer kan je helemaal niks. Dus een nieuwe stap 1, regel een persoonsnummer. Hiervoor moet één van ons een arbeidscontract hebben voor minimaal 6 maanden, en laat dat nu net het contract zijn wat Simone in Strömsund wordt aangeboden per 1 juli! Per die datum kan ze beginnen als administratief ondersteuner van de managers van de zorg in de gemeente, ze krijgt van haar manager de tijd om haar taal te ontwikkelen en om de werkwijze en de collega’s te leren kennen om vervolgens in december te kijken welke functie ze in de toekomst kan gaan vervullen. Hier zijn we en Simone vooral, super blij mee! Op 20 juni wordt het contract getekend, vervolgens zijn we direct naar de Skatteverket (de belastingdienst) gegaan om een persoonsnummer aan te vragen. De mededeling van de dame was dat dit minimaal 4 weken ging duren maar we hoorden ook verhalen van nog veel langer. Een huis huren via de woningbouw vereniging gaat dus op korte termijn niet lukken. Nadat we advies hadden in gewonnen hoe we dan aan een huurhuis konden komen hebben we een bericht geplaats op facebook (facebook wordt hier ook als een soort marktplaats gebruikt), al snel kregen we een aantal reacties wat uiteindelijk een appartement in Strömsund opleverde. Voor 6 maanden is er een gemeubileerd appartement beschikbaar, na een bezichtiging en een goedkeuring van de verhuurder waren we snel akkoord. Dus behalve dat Simone een halfjaar contract heeft getekend tot het eind van het jaar hebben we voor dezelfde periode ook een mooi appartement geregeld! We zitten dus heerlijk in de flow. Deze flow werd versterkt doordat we op 27 juni post kregen van Skatteverket, we konden het niet geloven maar een week na onze aanvraag hadden we ons felbegeerde persoonsnummer al binnen. We zijn iemand in Zweden! De vooroordelen over de Zweden wil ik bij deze dus een beetje wegnemen, er wordt wel gezegd dat de Zweden de uitvinders zijn van bureaucratie en dat de Zweden vriendelijk zijn maar je niet binnenlaten.  Dat de bureaucratie mee kan vallen blijkt wel uit onze aanvraag voor het persoonsnummer en dat er Zweden zijn die behalve heel vriendelijk doen je ook thuis uitnodigen voor een kop koffie hebben we ondervonden bij Uno (onze huisbaas van ons huisje in Hillsand). De dochter van Uno woont op Madeira maar in de zomerperiode blijft ze langere tijd bij haar vader, Uno en zijn dochter wilden graag dat we nog eens langs kwamen voor een kop koffie en een (door Uno zelfgebakken) cake. Een volgende afspraak is ook alweer gepland.

Loopt alles dan op rolletjes? Nee, natuurlijk niet. In de eerste plaats heeft Zweden zeer teleurstellend op het EK voetbal gepresteerd.
En een paar bloggen geleden hadden we het al over de slechte combinatie van onze auto en de wegen hier, was het toen alleen toe te wijzen aan een onverharde weg die door sneeuw en regen praktisch onbegaanbaar was geworden voor onze auto. Nu hadden we een conflict met de “gewone” weg. In Nederland zijn we gewend dat als er aan de weg wordt gewerkt de weg dicht gaat totdat de weg weer klaar is, aangezien hier in Zweden een alternatieve route niet altijd voorhanden is blijft de weg gewoon open en zo kan het dus voorkomen dat je 25km lang over een soortement van een weg rijdt waar je tot voor kort nog over mooi asfalt kon rijden,  je nu tussen de bulldozers en graafmachines doorrijdt.  Wat tot voor kort een weg was maar nu veranderd is een strook met puin, resultaat: een kapotte sensor en een lekke band. We waren blijkbaar niet de enige met problemen, de lokale garage maakte op mij een tevreden indruk…

Ondertussen is het 3 juli, Simone is al begonnen met haar werk en gisteren zijn we verhuisd naar ons appartement. Nu breekt er voor mij ook een periode aan dat ik actief op zoek kan gaan naar werk in Strömsund, afgelopen vrijdag heb ik al een sollicitatiegesprek gehad voor conciërge van de begraafplaats, helaas nog geen terugkoppeling van ontvangen. Dit was voor mij wel een pittig gesprek, aangezien mijn Zweeds toch nog wel een beetje beperkt is. Dit probleem met de taal hopen we te kunnen verhelpen door deel te nemen aan de Zweedse lessen hier op school. Behalve zoeken van werk en verbeteren van de taal kan ik me ook bezig houden met het officieel maken van onze emigratie, hiervoor moeten nog de nodige formaliteiten geregeld worden, hier komt de gevreesde bureaucratie toch weer om de hoek kijken ;).

Zittend met een borrel op onze nieuwe bank in ons nieuwe huis zijn we tot de conclusie gekomen dat we na 2 maanden al veel hebben bereikt, een huis, inkomen, persoonsnummer, veel van de omgeving gezien en leuke mensen ontmoet. Het geeft ons een heel goed gevoel dat we dit allemaal voor elkaar hebben gekregen. Skål!




dinsdag 7 juni 2016

Fjärde

Fjärde.

We zijn nu inmiddels meer dan een maand in zweden en we beginnen ons te settelen. We heten tegenwoordig “the gypsy family” van Gäddede camping. Ontzettende lieve eigenaren hebben ons verwelkomd voor de komende maand (juni). We hebben uiteindelijk met pijn in ons hart, afscheid genomen van Uno in Hillsand. Ontzettend jammer omdat de plek prachtig is en Uno een leuke, eigenzinnige man is, maar 40 minuten rijden op een gravelweg om een boodschap te kunnen doen is te ver. En aangezien de eerste werkmogelijkheden zich in Gäddede voor deden, hebben we onze camper ingepakt en zijn we naar Gäddede gereden.
Overigens kan een ieder die een periode in het huis aan hillsand wil verblijven contact met ons opnemen, want Uno stelt zijn stuga nog steeds met liefde beschikbaar voor 4500 sek per maand.
Samen met mijn ouders die zweden komen ontdekken en uiteraard ons bezoeken, reizen we naar Gäddede.
De omgeving is hier (tegen de Noorse grens) nog mooier en ruiger, maar het dorp heeft met zijn 400 inwoners minder te bieden.
We merken in de tijd dat we hier zijn, dat we ook een beetje op de rem trappen. Ons enthousiasme over de mensen en het land is groot, maar het idee een grote investering in huis en onderneming te doen, tempert. De beschikbare huizen smeken om onderhoud en de leegloop van mensen in dit gebied is zichtbaar. Dus een éénmaal gedane investering betaalt zich moeilijk terug.
Dus zetten we onze plannen wel gewoon voort, maar kijken kritischer naar wat er in de omgeving geboden wordt en proberen zelf met een meer open blik te kijken naar alles wat zich aandient.
Zo zijn we aanwezig geweest bij een ledenvergadering van een groep mensen die zich bezig houdt met de ontwikkeling van dit gebied. Uiteindelijk bleek het voor ons een grote zweedse les en hebben we gezien dat ook in Zweden mensen taken krijgen toebedeeld waar ze niet op zitten te wachten, maar met enige druk toch geen “nee” zeggen. Je hoeft geen zweeds te spreken, om dat te kunnen zien.
Met de komst van mijn ouders hebben we ook een beetje vakantie. Het is een mooie aanleiding om veel tochtjes te maken en rond te touren. Het weer zit enorm mee, net als in Nederland is het hier ook heerlijk bbq weer. En daar maken we veel gebruik van.

Bij een avondtocht naar de waterval zien we op de terugweg 2x een moedereland met jonge kalven. Wauw! Ook vindt er een feestelijke opening van de “vildmarksvägen” over Stekenjokk plaats middels een retrotour. We zetten onze met klei&gravelbesmeurde auto in de rij met gepoetste buick’s, caddilac’s, ford mustang & kever cabrio, en wachten tot de poort open gaat om vervolgens over de hoogvlakte te rijden. Rendieren in de sneeuw en watervallen! Altijd een mooi gezicht.
Na een week intensief met elkaar optrekken is het voor mijn ouders en ons raar en verdrietig om gedag te zeggen.
En tegelijkertijd ook met een goed gevoel want in deze afgelopen week is helder geworden dat ik waarschijnlijk toch in Strömsund ga werken. Zoals het er nu uit ziet heb ik een heel mooie kans om het komende half jaar (juli-december) in een team van 5 zorgmedewerkers, ondersteunende taken te verrichten voor de chef. Zo heb je geen werk meer en zo kun je kiezen… dat zegt vooral ook iets over hoe hoog de nood hier is in de zorg. Ik ben ontzettend blij met deze kans en hoop de 16e het contract definitief te kunnen tekenen.
Strömsund biedt over het geheel genomen meer. Ook voor Basjan zijn de kansen op werk hier groter. Via de gemeente of via het  arbeidsburo dient het meeste werk zich aan in Strömsund. En er is best veel vraag dus ook voor Basjan komt er waarschijnlijk binnenkort wel een opening. De eerste gedachten van de dame van het arbeidsburo gingen bij Basjan uit naar het onderwijs, maar dat is even rechtgezet…
Ook via de eigenaren van de camping krijgen we verschillende tips en heeft basjan contactgegevens ontvangen van een chef bij de betonfabriek. Vandaag meteen gebeld en hij kan na de bouwvak weer contact opnemen.
We worden echt buitengewoon vriendelijk geholpen door iedereen en zo zijn we toch best al wel een eind op weg.
We hebben namelijk ook ons samordningsnummer ontvangen! Een tijdelijk persoonsnummer en met dit samordningsnummer konden we een zweedse bankrekening openen. Een superleuke ervaring, want bij de bank waar we eerst een nummertje moesten trekken, werden we aan de balie geholpen door een persoon en gingen we uiteindelijk met een rekeningnummer en een ouderwets papieren bankboekje naar huis. Heerlijk die kneuterigheid, precies zoals we geholpen wilden worden.
De komende tijd gaan we ons verder richten op de toekomstige onderneming. We hebben ons ingeschreven voor een bijeenkomst over het starten van een eigen onderneming in Strömsund. En... we gaan binnenkort een camping bezichtigen die te koop staat. Dus weer leuke dingen in het vooruitzicht.








vrijdag 20 mei 2016

Tredje

Tredje (derde).
Bijna 3 weken zijn we nu in Hillsand en na de enigszins moeilijke start hebben we onze draai ondertussen goed kunnen vinden. De vele reacties op ons vorige blog hebben hier zeker aan bijgedragen, ontzettend bedankt daarvoor!
We genieten nu van ons huisje en vooral ook van de mooie omgeving waar deze in staat. Bij aankomst was het gehele meer, waar we op uit kijken, nog voorzien van een dikke laag ijs, maar dit heeft plaats gemaakt voor vele vierkante kilometers viswater dus zowel letterlijk als figuurlijk is het ijs gebroken. Wij voelen ons op ons gemak en het ijs op het meer is verdwenen.
Naast het genieten zijn we ook begonnen met het zoeken naar werk en het verder ontdekken van de omgeving. Het ontdekken van de omgeving is voor ons belangrijk om te kunnen bepalen waar we ons uiteindelijk definitief willen vestigen. In het kader van dit onderzoek hebben we een huis bezichtigd! We hadden via internet een huis gezien die we wel een bezichtiging waard vonden, dus na het maken van een afspraak kwamen we op de afgesproken tijd bij het huis. De makelaar was niet bij de bezichtiging aanwezig maar de deur werd voor ons opengedaan door een buurman die op een quad aan kwam scheuren en vervolgens op krukken naar de deur strompelde om de deur voor ons te openen. (een bezichtiging op zijn zweeds...???) Het was een mooi huis op een mooie locatie echter bleek al snel dat dit huis niet voor ons en onze plannen geschikt zou zijn.
Naast een huis zijn we ook bezig met het zoeken van werk, hiervoor hebben we contact gezocht met personen die we tijdens een vorig bezoek al hebben gesproken en we hebben op een tweetal vacatures gereageerd. Dit resulteerde voor Simone in twee gesprekken op één dag. In de ochtend een sollicitatiegesprek in Strömsund voor een functie in een hotel en in de middag een kennismakingsgesprek met de Manager Zorg in Gäddede. Beide gesprekken werden in het Zweeds gevoerd met af en toe een Engelse vertaling als dat nodig bleek te zijn. Het kennismakingsgesprek had een interessant verloop, na het standaard voorstelrondje kwam onze gesprekspartner al snel ter zake, er was een groot tekort aan personeel in de zorg en dit tekort gaat de komende jaren alleen nog maar toenemen. Na een blik op de diploma’s en werkervaring van Simone was het voor haar al snel duidelijk, “wanneer kan je beginnen?”. Voordat het arbeidscontract opgemaakt kan worden moeten er nog wel een paar formaliteiten geregeld worden, dit lijkt een kwestie van tijd, mede door de hulp van de betreffende manager. (later ontvingen we van de sollicitatie voor medewerker in het hotel een afwijzing, jammer maar uiteraard geen probleem).
Dus… werken in Gäddede, een klein dorpje tegen de Noorse grens. Dit betekent dat we ook opzoek moeten naar woonruimte in die buurt, elke dag vanaf onze huidig verblijf is niet te doen. We hebben besloten om eerst met onze camper (inclusief nieuw bestelde voortent) op de camping in Gäddede te gaan staan en vandaar gaan we weer verder kijken.
Na deze “drukke” week moesten we echt even uitrusten. En aangezien we ook echt goed moeten rondkijken wat de omgeving te bieden heeft, gingen we het pinksterweekend een kijkje nemen in Åre, hét wintersportdorp van Zweden en misschien wel Scandinavië. We zaten in een mooi appartement met een goed werkende tv, (dat hebben we in ons huisje in Hillsand niet) en via een Noorse sportzender hebben we Max Verstappen historie zien schrijven. Hulde!
Loopt alles dan op rolletjes in Zweden? Nee uiteraard niet. Het weer is de afgelopen week een beetje wisselvallig geweest, hadden we de eerste weken mooi lente weer, de afgelopen week was het wat kouder en was er meer neerslag, zo werden we afgelopen donderdag wakker en lag er een mooi pak sneeuw buiten... Maar gelukkig is het wel ruim boven nul graden dus de sneeuw was aan het eind van de ochtend ook weer weg. Helaas had de 35km lange weg ( geen asfalt, zie de foto hieronder met de elanden) naar Strömsund er wel onder te lijden gehad. Na 35km rijden over de modderige klei/grindweg moest voor ons de garage er aan te pas komen om onze auto weer normaal te laten rijden. Door de vele (klei/grind) modder die zich overal onder en bij de wielen had verzameld leek het alsof we op een omgeploegd akkerland reden terwijl dit uiteraard niet het geval was. 

De week hebben we hier afgesloten met een mooie lange wandeling. Vlakbij Gäddede hebben we Kalberget beklommen. Een route dwars door de bossen, uren wandelen in een geweldige natuur zonder dat je andere mensen tegenkomt met uiteindelijk een heel mooi uitzicht over de omgeving als beloning. En ondertussen hebben we ook onze vis uitrusting ook in gereedheid gebracht dus komende week staat er een keer vis(stick) op het menu. Hierover wellicht in ons volgende blog meer...





vrijdag 6 mei 2016

Andra

We zijn er, Hillsand zweden.
In de absolute “middel of nowhere”. Na een tijd waarin we afscheid namen van huis en haard, familie en vrienden komen we hier tot rust. En die rust brengt veel met zich mee. Prachtige natuur, ervaringen die we niet konden verzinnen, de mooie beesten, maar ook tranen van het afscheid en een ongemakkelijk gevoel van: “en nu…?”
Dus even terug naar het begin;
Eind april hebben we ons huisje in Schipborg opgeruimd en de camper gepakt voor een weekje camping
(de tuinfluiter in Hijken #aanrader). We brachten de laatste bezoekjes om vervolgens een lange reis te maken en aan te komen in de gemeente Strömsund. We ontmoeten Uno, een  wat oudere man die ons voor gaat naar ons toekomstig onderkomen. Het huisje ligt prachtig, afgelegen aan het water, maar als we binnen kijken, schrikken we ons lam. De afgelopen jaren is daar niemand binnen geweest en het is versmeerd. Uno is zelf niet meer bij machte om het bij te houden en ons wacht een “schone” taak (städa….) Heel dapper pakte we beiden meteen de schoonmaak spullen en zijn we aan de slag gegaan en pas later bekenden we aan elkaar, dat we onszelf op dat moment daar niet zagen slapen. Maar gelukkig blijkt het nu een huis met potentie.
We zijn 1,5 dag aan het poetsen geweest en nu is het schoon en beginnen we een beetje te wennen. We kunnen goed slapen, maar de eerste dagen vielen ons beide een beetje tegen. Er gaat veel door ons hoofd en hart.
Woensdagmiddag zaten we op een heerlijk moment op onze meegebrachte tuinstoelen in de zon, met een borreltje, plezier te maken met onze telescoop en wildcamera. We gaven de ervaringen tot dan toe een 6. Tegenslag van onze Nederlandse contactpersoon die niets van zich heeft laten horen de afgelopen tijd, een vies huis, het verwerken van alle afscheidsmomenten. Dat drukte allemaal even zwaar. En tegelijkertijd waren we ook beretrots omdat we zelf een huis hebben geregeld en wij in Strömsund ons hebben ingeschreven bij het arbeidsbureau.  We kregen grote complimenten voor onze taalontwikkeling en eigenlijk ging het gesprek ook als vanzelf. Ontspannen, geen wachtrij, iemand die je opwacht en helpt op de website en alle vacatures aanwijst. Mooi & vriendelijk!
En zo stonden we gistermorgen aanvankelijk weer fris en fruitig op, om vervolgens op een leeg moment toch weer even te vervallen in weemoed. Een goede les: we moeten niet te veel stil vallen…
En uiteindelijk hadden we een onvergetelijke dag. Samen met Uno zijn we aan de slag gegaan om een waterpomp aan te sluiten op de bron en de wasmachine. (foto op facebook). Helaas blijkt uiteindelijk de aansluiting lam, maar we  zijn zeker een uur met koud bronwater en een pomp aan het spelen geweest. Uno lijkt ook plezier te krijgen in ons bezoek. De eerste gesprekjes gingen moeizaam, maar we begrijpen elkaar steeds beter.
Daarna naar de watervallen bij Gäddede, we waren bijna de enige twee op de weg. Onderweg zien we weer allemaal mooie beesten, een opsomming: zeearend, vos, herten, rendieren, elanden& kraanvogels. En de waterval (Hällingsåfallet) was prachtig, met veel water en sneeuw. Een aanrader voor alle toekomstige bezoekers.
Gelukkig hebben we onze oude vertrouwde vorm weer wat terug en ontstaan er nu wat nieuwe ontwikkelingen mbt wonen en werk. Maar we verklappen natuurlijk niet alles in blog "andra", dus wordt vervolgd....







vrijdag 15 april 2016

de eerste

Första

Het begon in 2012 met een spontane opdracht aan onszelf om een presentatie voor te bereiden.  Basjan en ik hebben alle 2 een top van 5  van plekken gemaakt, waar we naar toe wilden reizen om te ontdekken of wij daar wellicht ons “zwitserlevengevoel” zouden kunnen gaan creëren. Er zijn  ingebonden boekjes gemaakt, er kwam een puntensysteem en zo hebben wij elkaar een presentatie gegeven. En er kwam een top 5:
Het meer van Annecy, Bergen (Noorwegen), Toscane, Neuchatel (zwitserland) & Bretagne.

Nu in 2016 hebben we 2 van deze 5 plekken bezocht en hebben we een richting voor onze uiteindelijke bestemming. Zweden, gemeente Strömsund. En hoewel Zweden aanvankelijk niet in de presentatie stond, zijn we daar terecht gekomen omdat we onderweg waren naar de noordkaap en we Bergen (Noorwegen) als bestemming wilden ontdekken.

En zo gaat het dus, je verzint iets geks als een presentatie, je gaat op ontdekkingstocht, vindt iets anders en nu staan al onze (overgebleven)  spullen opgeslagen in een container.
En het komt dichtbij….. Over 3 weken precies (30-4) maken we de bootovertocht om  op 1 mei voet op Zweedse bodem te zetten. Eerst als professioneel zoeker van: een baan, huis & nieuw netwerk.
Maar ook met het geluk dat we tijd hebben kunnen wij de  Zweedse vildmark ontdekken opdat wij onze eigen onderneming kunnen gaan voorbereiden.
Jöttespännende (reuzenspannend) natuurlijk, maar ook verfrissend en uitdagend. Zoals ik de afgelopen jaren in mijn werk heb mogen leren: “buiten je comfortzone, is where the magic happens”.
Dus slaan we een onbekende weg in en hopen we onderweg op veel magic. We weten dat dit ook gepaard gaat met ingewikkeldheden, maar samen gaan we er voor. “Joeptidoe”, zoals de Swedish chef zou zeggen.
De afgelopen tijd (en ook nog de komende 3 weken) hebben steeds in het teken gestaan van feestjes, etentjes, nog een borrel etc.
Voor nu in ieder geval: Ontzettend bedankt voor alle mooie woorden en attenties.
We houden jullie met deze flessenpost op de hoogte! 


                                  Hälsningar Basjan och Simone