vrijdag 6 januari 2017

Gott nytt år!

Het is al weer januari 2017 en we hebben net het nieuwe jaar ingeluid.
Dat betekent dat de dagen hier weer langer gaan worden. 21 december was de kortste dag, dit houdt in dat het vanaf ongeveer half 10 ’s ochtends tot ongeveer 15:00 uur licht is. En ik moet zeggen dat we wel blij zijn dat de dagen weer langer gaan worden. Als het om 16:00 uur al hartstikke donker is en je het gevoel hebt dat het dan al 19:00 uur is, dan is dat toch wel lastig. De Zweden zelf vinden de periode november en december ook vervelend, veel mensen klagen over vermoeidheid en kijken uit naar het moment dat de dagen weer langer worden. Om de donkere periode een beetje door te komen vieren ze op 13 december Sankta Lucia (een typisch Zweeds lichtfeest), een feestje waarbij er veel gezongen wordt en meisjes in witte kleding en met kaarsjes op hun hoofd en in hun hand de wereld een beetje lichter maken.  Dit feest heeft voor ons de plaats ingenomen van Sinterklaas, want die kennen ze hier niet.
De winter is hier in november al begonnen, er is al veel sneeuw gevallen en we hebben al temperaturen gehad van -30 graden overdag. Na een korte wandeling hingen de ijspegels al in mijn snor en baard, ik zag er bijna zo uit als een deelnemer van de elfstedentocht van 1963. Naast dagen van extreme kou hebben we ook dagen gehad van +5 graden, de smeltende sneeuw dat vervolgens door de vorst weer bevriest resulteert in wegen en voetpaden van ijs. Als dit in Nederland zou gebeuren zou code donkerrood afgegeven worden en blijft iedereen thuis, hier gaat het leven gewoon door. De winterse omstandigheden maakt fietsen hier in de winter voor de gemiddelde fietser praktisch onmogelijk en daarom maken veel mensen gebruik van de “spark” dat is een soort slee voor grote mensen (en ook voor kinderen). De kerstman had ook een “spark” voor Simone gekocht dus na de kerst kan zij ook op de slee naar haar werk. Het werk dat overigens heel goed gaat. Simone werkt in een klein, maar fijn team van 5 collega’s waar ze veel steun van krijgt en ze heeft haar plek nu aardig gevonden. Ze heeft een mooi perspectief om hier ook in de toekomst te kunnen blijven werken, dus we hopen op een vast contract in de zomer.

Sinds november ga ik vijf ochtenden in de week naar school om de Zweedse taal een beetje onder de knie te krijgen. Het leren van de Zweedse taal heeft de afgelopen periode bovenaan mijn prioriteiten lijstje gestaan, door veel tijd in de taal te investeren spreek ik nu al een aardig woordje Zweeds en mede hierdoor dient de eerste echte kans zich aan. Ik was uitgenodigd voor een gesprek met iemand van de gemeente om te kijken of er eventueel mogelijkheden zijn om voor de gemeente te komen werken, hij vindt mijn CV zeer interessant en was tijdens ons telefoongesprek ook redelijk onder de indruk van mijn Zweeds. Dus tijdens de kerstdagen hebben we geoefend en gingen we bezig met het vertalen van mijn positieve en minder positieve eigenschappen. Inmiddels heb ik een leuk gesprek gevoerd en wachten we een vervolg af. Wie weet levert dit iets moois op.

In juli werd Simone gevraagd of wij eventueel een “stödfamilj” wilden worden. Een “stödfamilj” is een soort pleeggezin voor kinderen die een x aantal weekenden per jaar komt logeren. Het gaat hierbij om kinderen uit gezinnen waarbij het om verschillende redenen wenselijk is dat het kind en de ouders regelmatig even tijd, los van elkaar, door kunnen brengen. Wij hebben goed nagedacht of wij een stödfamilj willen zijn en uiteindelijk hebben wij besloten om dit te gaan doen. Na een screening, een interview en een kennismakingsgesprek met de betreffende moeder is het nu nog wachten op een verklaring omtrent gedrag vanuit Nederland. Als dit allemaal geregeld is zullen we straks om de 2 weekenden een 13 jarige Zweedse jongen in huis hebben. 

22 december was mijn eerste verjaardag in Zweden, geen groot feest maar door alle berichtjes, appjes, telefoontjes (van onder andere een hele groep oud Rabobank collega’s!) en een heerlijke dag met Simone in Östersund heb ik me toch echt jarig gevoeld, iedereen bedankt hiervoor!

We hebben ons opgemaakt voor onze eerste echte witte kerst. Melanie (zusje van Simone) is 2e kerstdag bij ons gekomen om een winterse vakantie te vieren. Na een fantastische sneeuwscootertocht, met parelmoerwolken hebben we de jaarwisseling gevierd in gezelschap van nog een Nederlands gezin die hier naar toe is geëmigreerd.

2016 was voor ons één van de meest enerverende jaren tot nu toe waarin we een enorme stap in het onbekende hebben gezet. We zijn in een schitterend mooi land terecht gekomen waar het leven een stuk minder gehaast is dan in Nederland. Of dit een voordeel of nadeel is hangt helemaal van de situatie af en is iets waar we toch nog echt aan moeten wennen. Komend jaar zullen we hier verder mee aan de slag gaan net als met de sneeuwscooter cursus en zien we verder wel wat er allemaal op ons pad komt. Rest ons niks anders dan een ieder het allerbeste te wensen voor 2017! 




4 opmerkingen:

  1. Jullie ook de allerbeste wensen... we hebben hier nog twee jongens van 2,5 en 4 die zoals ze zich vandaag gedragen binnenkort ook een stödfamilj nodig hebben... ;)

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Deze reactie is verwijderd door de auteur.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Ey toppers. De beste wensen voor komend jaar. Weer leuk te lezen hoe het met jullie gaat.

    BeantwoordenVerwijderen