god jul och gott nytt år

Het is december. De maand om terug te blikken en voor ons dus weer ‘blogtijd’.

Het is nu 08.30, het zonnetje is net boven en buiten is het -17.7 graden. Goed nieuws want als dit zo door zet zijn alle meren straks bevroren en kunnen we met kerst en oud&nieuw sneeuwscooteren. Vandaag lazen we een bericht op fb dat er 25 cm ijs wordt gemeten, dus 't giet aon.

We wonen alweer 19 maanden in zweden en het gaat nog steeds goed met ons. Toen we terug kwamen van onze vakantie in Nederland gingen we echt weer naar huis (in de sneeuw). En dat is een fijn gevoel, weer thuis.

Basjan is helemaal gesetteld op zijn werk bij Engcon. Vanaf september heeft hij zelfs een vaste aanstelling gekregen! Ik ben echt trots op wat hij voor elkaar heeft gebokst.
Hij heeft zich een andere baan in een compleet andere omgeving eigen gemaakt en doet dat ook nog naar tevredenheid van de baas, topper!
Mooie bijkomstigheid is dat Engcon ook voordeeltjes heeft bij de thuiswedstrijden van voetbalclub ÖFK Östersund in de Europa league. Zo heeft Basjan al twee keer een mooie overwinning gezien….. en kreeg hij ook nog een hamburger in de rust. In februari Arsenal op bezoek...

Bij mij op het werk ging het de laatste tijd met ups en downs. In een korte tijd heb ik enorme stappen mogen zetten en daarmee ook veel verantwoordelijkheden gekregen. Dat betekent dat ik in een half jaar tijd qua werk weer redelijk in mijn oude stramien zat. Hoe leerzaam, inspirerend en frustrerend dat ook is geweest voor mij breekt er nu de tijd aan om eens op zoek te gaan naar een heel andere rol in wellicht een heel ander vakgebied. Met de zekerheid van Basjan zijn baan kan ik me gaan oriënteren op wat anders in 2018. Kiek'n wat 't wordt...

Met ons maatje Kalle gaat het goed. We hebben echt heel gezellige weekenden samen. Waren we van de zomer vooral buiten nu zijn we vooral aan het koken en bakken en spelen we kolonisten, monopoly of 31. Toch wel één van de beste dingen die we in gang hebben gezet hier: steunfamilie zijn.

Verder nog nieuws,….? Jazeker, alle nieuwtjes op een rijtje;

• We hebben onze eerste vis gevangen in Jämtland!!!
•  In september ben ik met Melanie op citytrip geweest naar Stockholm, mooie stad –>    aanrader.
• Daar hebben we o.a. het vasamuseum bezocht. Een zweedse boot uit de 17^e eeuw,  door Nederlandse scheepsbouwers gemaakt, is na 1300 meter varen gezonken (oeps, sorry)
• We hebben zelf cantharellen gevonden, geplukt en gegeten.
• We hebben 10 kilo eland vlees gekocht, maar nog geen idee hoe te bereiden…..
• We hebben een dwerguil en lapplanduil gespot.
• We hebben nog 2x een mogelijke huurwoning bezocht, maar 2x geconcludeerd dat we niet willen verhuizen
• Onze thermometer heeft deze winter al -22graden bereikt
• We hebben weer mogen genieten van het noorderlicht 
• Basjan is de trotse eigenaar geworden van een doos frikandellen en 3 zakken bolognese chips
• We hebben ook weer genoten van een heerlijke vakantie in Nederland.
•  Zweden heeft zich glansrijk geplaatst voor het WK!
• Geel is het nieuwe oranje.

Als afsluiter:
We wensen iedereen geweldige feestdagen en een fantastisch 2018. We hebben in onze tijd in Zweden veel steun ervaren van jullie-> familie en vrienden. Bedankt daarvoor en tot de volgende vakantie.
En voor wie de foto's ook wil bekijken, klik op onderstaande link

de zomer voorbij

13 augustus 2017,

Het is nu half augustus en de zomervakanties zitten er hier wel zo'n beetje op. Iedereen gaat weer aan het werk en een groot deel van de Zweden bereiden zich voor op een belangrijke periode in het jaar, het jacht seizoen. Dit begint over een paar weken, eerst wordt er een periode gejaagd op beren en daarna op de elanden. We mengen ons niet in de jacht zelf maar we genieten wel van het heerlijke vlees dat het oplevert. Wel zijn we (en dan met name Simone) begonnen met het plukken van bessen zodat we weer heerlijke jam kunnen maken dus deze periode zijn we regelmatig in de bossen opzoek naar de bessen.
Tijdens onze vakantie hebben we genoten van onze caravan in Gäddede en vooral van het bezoek van familie. Eerst hebben we mijn vader en Myriam de omgeving mogen laten zien en een week later Jenny, Tinus, Britte en Jannick. Uiteraard vonden we het heel leuk om alles te laten zien maar het mooiste vonden we toch om samen met hun te zijn. En wat hebben we een geluk gehad met 2 weken mooi weer, toen zij hier waren.

Maar na de vakantie begint voor ons ook het gewone leven weer en zo voelt het ook echt, het gewone leven. Maar dan wel met de kanttekening dat ons huidige gewone leven toch wel verschillen heeft met ons gewone leven in Nederland. Zo gaan we hier, als het enigszins mooi weer is, in het weekend naar onze caravan in Gäddede en genieten we volop van het buitenleven (al dan niet slapend in de hangmat). 
Ook zijn we een steunfamilie voor een jongetje die om het weekend bij ons komt logeren (soort pleeggezin). Hier beleven we heel veel plezier aan en dat wordt mede gevoed door de blijdschap en de energie dat we van hem en zijn moeder terug krijgen. Naast dat we veel leuke dingen met hem ondernemen houden we er ook sociale contacten aan over en is het goed voor onze taalontwikkeling. Hoewel we de afgelopen 15 maanden grote stappen hebben gemaakt wat betreft de Zweedse taal, de stappen van Simone zijn groter dan die van mij, blijft het toch een ontwikkelpunt zowel de woordenschat als de grammatica. We kunnen ons prima redden in het dagelijks leven maar het komt ook nog wel regelmatig voor dat ik mij niet heel goed kan uiten en vooral het aanbrengen van nuances is lastig. Naast het leren van de taal hebben we de afgelopen periode ook de omgeving beter leren kennen, de natuur, de rust en ruimte blijft geweldig. Aan de andere kant heeft deze regio last van urbanisatie met alle gevolgen van dien. Mede om deze reden durven we het (nog) niet aan om te investeren in een woning en hebben we besloten om eerst nog gewoon in ons appartementje te blijven en wachten we af of dit in de nabije toekomst gaat veranderen. Ook ons plan om een onderneming te starten in het toerisme is in de ijskast gezet. Na 15 maanden waarin we veel veranderingen hebben ondergaan voelt het ook wel goed om nu rustig de tijd te nemen om over een volgende stap na te denken. Voordat we hier iets gaan kopen moeten we zeker zijn dat we de komende jaren hier willen blijven en hoe we ons leven hier in willen vullen. Dus zitten we nu wel in een wat lastige fase van "overal een beetje tussen in"... En enerzijds maakt ons dat soms wat onrustig, anderzijds moeten we soms heel erg om onszelf lachen over hoe "verstandig" we dit aanpakken. Alsof we volwassen zijn geworden :)
Simone is nu al ruim een jaar aan het werk en ikzelf ruim een half jaar. En dat heeft ons veel goeds gebracht, het leren kennen van nieuwe mensen, het hebben van een nuttige tijdsbesteding en het verdienen van geld. Maar juist in het arbeidsleven komen we ook wel wat cultuurverschillen tegen. Vanuit Nederland zijn we gewend dat de verantwoordelijkheid laag in de organisaties ligt terwijl dat in Zweden allemaal wat hoger in de organisaties ligt. We ervaren beide een duidelijker hiërarchische structuur en een minder democratische overlegcultuur hier. En dat heeft allemaal voordelen en nadelen. 
We worden erop gewezen dat we heel erg gewend zijn om te denken in een bepaald stramien. Precies zoals we geleerd zijn, gewend zijn of willen dat het zou gaan. Emigreren en werken in het buitenland levert ons een opener blik op de werkelijkheid op.
Want daar waar wij bijvoorbeeld zelf gefrustreerd kunnen raken over ziekteverzuim of zorg voor kinderen (vard av barn) in relatie tot werk, kijken de zweden ons verontwaardigd aan als we uitleggen dat in Nederland ziekte van de kinderen niet het probleem van de werkgever is terwijl dat hier zowel voor de werknemer als de werkgever vanzelfsprekend is.  
Na 15 maanden in Zweden te wonen kunnen we zeggen dat we het erg naar onze zin hebben en leuke mensen hebben ontmoet en genieten van het buitenleven. Tegelijkertijd weten we nog niet precies hoe onze toekomstplannen eruit zien, de tijd zal het ons leren en ondertussen genieten we van ons leven hier. 

1 jarig jubileum.

Ongeveer een jaar geleden reden we met onze volgepakte auto en camper Zweden binnen. Een jaar alweer, oh what time flies… Laten we beginnen met de huidige stand van zaken door te nemen.
We wonen met veel plezier in ons huurappartementje in Strömsund dichtbij ons werk. Basjan is begonnen als tilltrotatorman. En mocht je je afvragen wat dat precies is, kijk eens op www.engcon.com Vanaf 1 februari is hij aangesteld als trotse tilltrotatormonteur bij een internationaal bedrijf en aangezien zijn contract ook al een keer is verlengd blijkt hij ook nog goed te zijn met tilltrotators.
Na een periode van gewenning bevalt het Basjan nu goed. Het was best een opgave om weer in het ritme van het werk te komen (40 uur per week en de daarbij komende verplichte overuren) in een hele nieuwe omgeving en een volstrekt onbekend vakgebied. Maar na 3 maanden heeft hij zijn draai al aardig gevonden.

Ook voor mij verloopt het positief op het werk. Vanaf januari ben ik aangesteld als leidinggevende in de zorg. één van mijn collega’s had een nieuwe baan aangeboden gekregen en daarom kwam er ruimte voor mij om door te stromen. Super leuk en ik ben dan ook dankbaar voor de mooie kans die ik heb gekregen. Ik ben nu verantwoordelijk voor een groepswoning in een klein dorp buiten Strömsund en voor twee 1-1 begeleidingsgroepen.
In maart kwamen Wietske en Evelien (excollega’s/vriendinnen) op bezoek en die hebben een mooie rondleiding gekregen van mijn collega langs dagbesteding. Super leuk om hun te kunnen laten zien en ervaren hoe de zorg wordt georganiseerd en hoe de vraag van de bewoner in Zweden centraal wordt gesteld. Maar ook welke financiële mogelijkheden er zijn in vergelijking met Nederland.

Inmiddels zijn we ook officieel aangesteld als “steunfamilie” voor een puber die om het weekend bij ons is. Iets waar we zelf heel veel plezier aan beleven want we doen vooral leuke dingen en houden er een positief gevoel aan over.

De zweedse winter was een nieuwe ervaring. Het is niet zozeer een hele koude winter geweest (max -30) als wel een lange winter. Vanaf januari, toen de dagen weer langer werden, leerden we de echte wintergrill kennen. Tosti's maken in de sneeuw, worstjes grillen en je opwarmen bij het vuur.  Goed te combineren met een sneeuwscootertocht, en aangezien we nu ons scooterrijbewijs hebben gehaald kunnen we volgend jaar er echt op uit. 

 

Is de sneeuw dan inmiddels weer verdwenen??? Bijna,…….
We hebben het nu toe aan de zomer.  Deze week zijn we nog 2 keer wakker geworden in een witte wereld, maar in de loop van de dag verdwijnt de sneeuw, gelukkig. Gemiddeld is het nu ongeveer 5-7 graden overdag en we hopen volgende week voor het eerst over de 10 graden te gaan.
Daarentegen hebben we veel zonnige en daarom ook milde dagen. Om 04.30 komt de zon op en om 21.30 gaat de zon weer onder. En daarom maken we ons op voor de zomer.
We voelen ons thuis in ons appartement, hebben geen zin in een verhuizing en blijven bij ons gevoel dat we op dit moment geen geld willen investeren in een woning. En daarom hebben we een kleinere investering gedaan: een caravan. We hebben een vaste plek gehuurd op de camping in Gäddede, bij de noorse grens. Dat is op dezelfde camping waar we een maand hebben gewoond. We hebben daar leuke contacten opgebouwd met de eigenaren en het is een prachtig gebied dus een mooi alternatief voor de weekenden.

Live is what happens when you’re busy making other plans…..
Toen we met ons boeltje Zweden binnen reden hadden we nog hele andere plannen, maar die hebben we voor nu even voor ons uit geschoven. Het leven bevalt ons goed zoals het is. Ongecompliceerd & relaxt. Dus het starten van een camping/B&B zit voorlopig niet in onze focus.

Mensen vragen wel eens: missen jullie Nederland? Het antwoord is nee, we missen Nederland niet, maar soms missen we onze familie&vrienden.
We hebben genoten van al het bezoek dat we hier hebben ontvangen en we zien er ook naar uit om in mei naar Nederland te gaan om vakantie te vieren. Maar het zweedse leven bevalt ons goed en voorlopig zetten we deze ongecompliceerde modus even voort.

Hälsningar,
Basjan och Simone

 

Gott nytt år!

Het is al weer januari 2017 en we hebben net het nieuwe jaar ingeluid.

Dat betekent dat de dagen hier weer langer gaan worden. 21 december was de kortste dag, dit houdt in dat het vanaf ongeveer half 10 ’s ochtends tot ongeveer 15:00 uur licht is. En ik moet zeggen dat we wel blij zijn dat de dagen weer langer gaan worden. Als het om 16:00 uur al hartstikke donker is en je het gevoel hebt dat het dan al 19:00 uur is, dan is dat toch wel lastig. De Zweden zelf vinden de periode november en december ook vervelend, veel mensen klagen over vermoeidheid en kijken uit naar het moment dat de dagen weer langer worden. Om de donkere periode een beetje door te komen vieren ze op 13 december Sankta Lucia (een typisch Zweeds lichtfeest), een feestje waarbij er veel gezongen wordt en meisjes in witte kleding en met kaarsjes op hun hoofd en in hun hand de wereld een beetje lichter maken.  Dit feest heeft voor ons de plaats ingenomen van Sinterklaas, want die kennen ze hier niet.
De winter is hier in november al begonnen, er is al veel sneeuw gevallen en we hebben al temperaturen gehad van -30 graden overdag. Na een korte wandeling hingen de ijspegels al in mijn snor en baard, ik zag er bijna zo uit als een deelnemer van de elfstedentocht van 1963. Naast dagen van extreme kou hebben we ook dagen gehad van +5 graden, de smeltende sneeuw dat vervolgens door de vorst weer bevriest resulteert in wegen en voetpaden van ijs. Als dit in Nederland zou gebeuren zou code donkerrood afgegeven worden en blijft iedereen thuis, hier gaat het leven gewoon door. De winterse omstandigheden maakt fietsen hier in de winter voor de gemiddelde fietser praktisch onmogelijk en daarom maken veel mensen gebruik van de “spark” dat is een soort slee voor grote mensen (en ook voor kinderen). De kerstman had ook een “spark” voor Simone gekocht dus na de kerst kan zij ook op de slee naar haar werk. Het werk dat overigens heel goed gaat. Simone werkt in een klein, maar fijn team van 5 collega’s waar ze veel steun van krijgt en ze heeft haar plek nu aardig gevonden. Ze heeft een mooi perspectief om hier ook in de toekomst te kunnen blijven werken, dus we hopen op een vast contract in de zomer.

Sinds november ga ik vijf ochtenden in de week naar school om de Zweedse taal een beetje onder de knie te krijgen. Het leren van de Zweedse taal heeft de afgelopen periode bovenaan mijn prioriteiten lijstje gestaan, door veel tijd in de taal te investeren spreek ik nu al een aardig woordje Zweeds en mede hierdoor dient de eerste echte kans zich aan. Ik was uitgenodigd voor een gesprek met iemand van de gemeente om te kijken of er eventueel mogelijkheden zijn om voor de gemeente te komen werken, hij vindt mijn CV zeer interessant en was tijdens ons telefoongesprek ook redelijk onder de indruk van mijn Zweeds. Dus tijdens de kerstdagen hebben we geoefend en gingen we bezig met het vertalen van mijn positieve en minder positieve eigenschappen. Inmiddels heb ik een leuk gesprek gevoerd en wachten we een vervolg af. Wie weet levert dit iets moois op.

In juli werd Simone gevraagd of wij eventueel een “stödfamilj” wilden worden. Een “stödfamilj” is een soort pleeggezin voor kinderen die een x aantal weekenden per jaar komt logeren. Het gaat hierbij om kinderen uit gezinnen waarbij het om verschillende redenen wenselijk is dat het kind en de ouders regelmatig even tijd, los van elkaar, door kunnen brengen. Wij hebben goed nagedacht of wij een stödfamilj willen zijn en uiteindelijk hebben wij besloten om dit te gaan doen. Na een screening, een interview en een kennismakingsgesprek met de betreffende moeder is het nu nog wachten op een verklaring omtrent gedrag vanuit Nederland. Als dit allemaal geregeld is zullen we straks om de 2 weekenden een 13 jarige Zweedse jongen in huis hebben. 

22 december was mijn eerste verjaardag in Zweden, geen groot feest maar door alle berichtjes, appjes, telefoontjes (van onder andere een hele groep oud Rabobank collega’s!) en een heerlijke dag met Simone in Östersund heb ik me toch echt jarig gevoeld, iedereen bedankt hiervoor!

We hebben ons opgemaakt voor onze eerste echte witte kerst. Melanie (zusje van Simone) is 2e kerstdag bij ons gekomen om een winterse vakantie te vieren. Na een fantastische sneeuwscootertocht, met parelmoerwolken hebben we de jaarwisseling gevierd in gezelschap van nog een Nederlands gezin die hier naar toe is geëmigreerd.

2016 was voor ons één van de meest enerverende jaren tot nu toe waarin we een enorme stap in het onbekende hebben gezet. We zijn in een schitterend mooi land terecht gekomen waar het leven een stuk minder gehaast is dan in Nederland. Of dit een voordeel of nadeel is hangt helemaal van de situatie af en is iets waar we toch nog echt aan moeten wennen. Komend jaar zullen we hier verder mee aan de slag gaan net als met de sneeuwscooter cursus en zien we verder wel wat er allemaal op ons pad komt. Rest ons niks anders dan een ieder het allerbeste te wensen voor 2017!