Andra

We zijn er, Hillsand zweden.
In de absolute “middel of nowhere”. Na een tijd waarin we afscheid namen van huis en haard, familie en vrienden komen we hier tot rust. En die rust brengt veel met zich mee. Prachtige natuur, ervaringen die we niet konden verzinnen, de mooie beesten, maar ook tranen van het afscheid en een ongemakkelijk gevoel van: “en nu…?”
Dus even terug naar het begin;
Eind april hebben we ons huisje in Schipborg opgeruimd en de camper gepakt voor een weekje camping
(de tuinfluiter in Hijken #aanrader). We brachten de laatste bezoekjes om vervolgens een lange reis te maken en aan te komen in de gemeente Strömsund. We ontmoeten Uno, een  wat oudere man die ons voor gaat naar ons toekomstig onderkomen. Het huisje ligt prachtig, afgelegen aan het water, maar als we binnen kijken, schrikken we ons lam. De afgelopen jaren is daar niemand binnen geweest en het is versmeerd. Uno is zelf niet meer bij machte om het bij te houden en ons wacht een “schone” taak (städa….) Heel dapper pakte we beiden meteen de schoonmaak spullen en zijn we aan de slag gegaan en pas later bekenden we aan elkaar, dat we onszelf op dat moment daar niet zagen slapen. Maar gelukkig blijkt het nu een huis met potentie.
We zijn 1,5 dag aan het poetsen geweest en nu is het schoon en beginnen we een beetje te wennen. We kunnen goed slapen, maar de eerste dagen vielen ons beide een beetje tegen. Er gaat veel door ons hoofd en hart.
Woensdagmiddag zaten we op een heerlijk moment op onze meegebrachte tuinstoelen in de zon, met een borreltje, plezier te maken met onze telescoop en wildcamera. We gaven de ervaringen tot dan toe een 6. Tegenslag van onze Nederlandse contactpersoon die niets van zich heeft laten horen de afgelopen tijd, een vies huis, het verwerken van alle afscheidsmomenten. Dat drukte allemaal even zwaar. En tegelijkertijd waren we ook beretrots omdat we zelf een huis hebben geregeld en wij in Strömsund ons hebben ingeschreven bij het arbeidsbureau.  We kregen grote complimenten voor onze taalontwikkeling en eigenlijk ging het gesprek ook als vanzelf. Ontspannen, geen wachtrij, iemand die je opwacht en helpt op de website en alle vacatures aanwijst. Mooi & vriendelijk!
En zo stonden we gistermorgen aanvankelijk weer fris en fruitig op, om vervolgens op een leeg moment toch weer even te vervallen in weemoed. Een goede les: we moeten niet te veel stil vallen…
En uiteindelijk hadden we een onvergetelijke dag. Samen met Uno zijn we aan de slag gegaan om een waterpomp aan te sluiten op de bron en de wasmachine. (foto op facebook). Helaas blijkt uiteindelijk de aansluiting lam, maar we  zijn zeker een uur met koud bronwater en een pomp aan het spelen geweest. Uno lijkt ook plezier te krijgen in ons bezoek. De eerste gesprekjes gingen moeizaam, maar we begrijpen elkaar steeds beter.
Daarna naar de watervallen bij Gäddede, we waren bijna de enige twee op de weg. Onderweg zien we weer allemaal mooie beesten, een opsomming: zeearend, vos, herten, rendieren, elanden& kraanvogels. En de waterval (Hällingsåfallet) was prachtig, met veel water en sneeuw. Een aanrader voor alle toekomstige bezoekers.
Gelukkig hebben we onze oude vertrouwde vorm weer wat terug en ontstaan er nu wat nieuwe ontwikkelingen mbt wonen en werk. Maar we verklappen natuurlijk niet alles in blog "andra", dus wordt vervolgd....