donderdag 2 mei 2019

3 jaar in Sverige

Vandaag, precies 3 jaar geleden kwamen we nerveus aangereden in Hillsand bij een lieve oude man die ons huisje nog niet had schoongemaakt, maar ons wel verwelkomde in Zweden.
We dachten toen dat we een beetje Zweeds spraken, maar net zoals in de meeste 'ik vertrek' afleveringen bleek dat toch van een bedroevend niveau. Niet dat een Zweed dat ooit zou zeggen.
Het eerste jaar zijn we als zigeuners door Strömsund getrokken en probeerden we samen wat op te bouwen. Daar kunnen we nu tevreden over zeggen, dat is gelukt.

Huisje boompje beestje!
We hebben (wederom) een nieuw stekkie gevonden. En niet zomaar een stekkie.
We huren een prachtige woning net buiten Strömsund, zo'n 10 minuten rijden over een gruisweggetje naar het werk.
Het gevoel dat we op een hele lange vakantie zijn, hebben we nog steeds en dat wordt door dit gemeubileerde huis nog meer versterkt. We zien 1 buurman, hebben uitzicht op het water en worden af en toe begroet door wat eigenaardige huisdieren. De vos heeft onze voederplaats ontdekt en maakt nu standaard zijn rondje over Annenäs. En tot mijn grote vreugde zit er soms een wijze uil te modelleren op een boomstam.
Dus we prijzen ons gelukkig en genieten van het leven, elkaar en deze mooie plek.


Basjan gaat nog steeds als een trein bij Engcon. Hij is inmiddels teamleider van zijn gemêleerde afdeling en heeft met een aantal collega's een goede relatie opgebouwd. En dat is gezellig, maar ook handig als je een keer zonder hout zit bv, dan ken je iemand die misschien wel iemand weet.

Ik ga voor de verandering nog eens wisselen van werkplek.
Vanaf april vorig jaar kon ik aan de slag als administratör op het Gymnasium, maar dat was als invaller voor een collega met zwangerschapsverlof. Zwangerschapsverlof en ouderschapsverlof duurt in zweden meer dan een jaar, dus deze collega komt in Augustus weer terug. Dat betekent dat mijn aanstelling afloopt. Best wel jammer, want het is goed bevallen en ik had wel graag willen blijven, maar daar is helaas geen ruimte voor. Gelukkig zochten ze op een andere afdeling bij de gemeente nog een administratör en kan ik vanaf 1 augustus daar werken.

Dat onzekere gevoel of we ons hier voorgoed willen settelen is nog onveranderd, we weten het nog steeds niet. En gelukkig hoeft dat ook niet.
Toen we onze spullen weer eens pakte om te verhuizen zeiden we tegen elkaar: ''Dit is de laatste keer dat we in Zweden gaan verhuizen''. Vervolgens kwam het nogal dichtbij toen onze gegraven water bron droog kwam te staan t.g.v onderhoud aan de waterkrachtcentrale. We hebben inmiddels geleerd dat de Zweedse daadkracht niet altijd aan onze verwachtingen voldoet, dus we wisten ook dat ons waterprobleem niet maar zo opgelost zou zijn.
Terugdenkend aan onze eerdere uitspraak: ''We verhuizen niet nog een keer in Zweden'', werd het even spannend. Maar we zijn nog niet toe aan een terugkeer naar Nederland dus moesten we even onze flexibele kant tonen (ofzo).
Gelukkig hebben we ook flexibele vrienden die vol enthousiasme zich verplaatsen naar het schapenhok van het zwembad om daar te douchen en samen 10 liter jerrycannetjes te vullen voor ons huishouden, maar echt ideaal is het niet (understatement).

Maar nu is het zomer aan het worden, de sneeuw verdwijnt als sneeuw voor de zon en onze put vult zich weer. De eerste zaden zijn gepoot en mijn weckeri gaat straks los.
De sneeuwscooter wordt ingepakt en de hengel uitgepakt.
In de zomervakantie gaan we samen met Kalle op vakantie naar Nederland. En dat wordt een mooi avontuur waarbij er zeker veel kaas wordt geproefd. Het gaat heel erg goed met Kalle en hij is inmiddels een stuk volwassener en onafhankelijker geworden. We spreken in principe nog steeds om het weekend af, maar naarmate zijn behoefte veranderd, verandert ook de frequentie.

En wat zijn we dan nog vergeten te vertellen:
  • Ons plekje op de camping was overbodig geworden, dus die hebben we verkocht.
  • Maar dat betekent niet dat we daar deze zomer niet ook een beetje gaan helpen bij de welbekende muziekavonden.
  • De beer, de lynx en de veelvraat spelen nog steeds verstoppertje.
We hopen dat het met jullie net zo voorspoedig gaat en zien jullie graag weer, daar of hier.
Enjoy life!

Basjan&Simone 
 





Geen opmerkingen:

Een reactie posten