Slut på aventyret!

De kogel is door de kerk, we hebben besloten om het mooie, rustige Zweden weer gedag te zeggen en terug naar Nederland te verhuizen.

Een besluit dat heel goed voelt maar natuurlijk ook gemengde gevoelens heeft opgeroepen de laatste tijd. Allereerst voelen we opluchting om weer dichter bij onze familie en vrienden te wonen. De periode waarin de grenzen dicht gingen hebben we toch als een behoorlijke beproeving ervaren. Natuurlijk heeft iedereen te maken gehad met omgangsbeperkingen, maar het feit dat wij een periode Nederland niet in konden was voor ons toch confronterend.
De afgelopen tijd waarin gezondheid, fysieke afstand en perspectief centraal hebben gestaan hebben we ons gerealiseerd dat we het zo niet langer willen voor ons en onze families.

Maar eerlijk is eerlijk, we hebben direct bij aanvang van onze verhuizing naar Zweden al wel vroeg op de rem getrapt. We hebben niet het lef gehad om ons zo defintief te vestigen dat we bijvoorbijbeeld een huis kochten of all-in voor het project van een camping zijn gegaan. En zoals we eerder al wel eens hebben genoemd in onze voorgaande blogs, hebben we ook momenten van frustratie gehad voortkomend uit ''cultuurverschillen''.
De keuze om ons hier ''vrij'' te vestigen heeft ons de vrijheid gegeven om te gaan en staan waar we willen. En vrijheid, dat is ook precies waarom we aanvankelijk dit avontuur zijn aangegegaan.
Dus we gaan terugkeren met een prachtige ervaring en een heel geslaagd avontuur.

Maar dat brengt ons wel meteen bij de andere kant van de medaille. We weten dat we in Nederland weer terug keren naar een hectischer en gejaagder leven en we zijn benieuwd hoe ons dat weer gaat bevallen. Het verkeer, de bevolkingsdichtheid, het geluid, de verwachtingen en verplichtingen, dat hebben we destijds bewust achter ons gelaten.
We hopen dat wat we hier geleerd hebben nog lang vast kunnen houden.

En daarbij hebben we hier de afgelopen vijf jaar ook een aantal heel lieve mensen ontmoet die we toch ook met pijn in ons hart hier laten. Dus het informeren van Kalle, Lillie-Marie, Jon en onze werkgevers was niet per sé gemakkelijk.

Dan willen we toch ook nog in sneltreinvaart terugblikken op het afgelopen half jaar.

* Inmiddels zijn we toch echt eens ingesneeuwd geraakt;
* hebben we tosti's in de open haard moeten bakken tijdens een stroomstoring;
* hebben we een waanzinnige sneeuwscootertocht gemaakt;
* hebben we toch nog weer een beer gezien;
* zijn ook wij gevaccineerd;
* hebben we een hele dikke, vette vis gevangen;
* hebben we een indrukwekkende lijst met vogels in de tuin gespot;
* hebben we een hele leuke Nederlandse familie hier mogen verwelkomen die we echt al het geluk van  de wereld wensen in hun emigratieavontuur!

Maar nu gaan wij ons opmaken voor onze vakantie. Eerst met zijn tweetjes een lang weekend in een hotel in Sundsvall. Weer eens luxe dingen doen als uit eten en een terrasje opzoeken.
Daarna krijgen we nog 2 weken familie op bezoek. Allemaal leuke dingen in het vooruitzicht en we gaan volop genieten en ontspannen.
Met een beetje geluk gaan we nog poolvossen spotten in Saxnäs. Vi håller tummerna.

Geniet van een mooie zomer, pas op jezelf en we zien elkaar gauw weer!

Veel liefs Basjan en Simone.

19 december 2020.

Wat een bizar jaar. Met Corona in de hoofdrol maar gelukkig ook een heleboel andere, positieve figuranten. Laten we in dit terugblik van 2020 maar meteen beginnen met het klapstuk.

Zaterdagochtend 28 november omstreeks 8:00 uur stonden we op en zou ik de tafel gaan dekken voor het ontbijt. En terwijl ik naar buiten kijk zie ik een beest op de witte grasmat. Met de toon waarop ik anders Basjan een kopje koffie aanbied zeg ik nu: ''Er staat een lynx in de tuin''.
Nu hebben we wel vaker grappen gemaakt over dit moment dus Basjan ziet de ernst van de situatie nog niet helemaal in en is volop bezig met de rits van zijn trui die is blijven steken. Tuurlijk....

Ondertussen zit ik me af te vragen of ik niet gewoon naar een apart gevormd hert zit te kijken, maar nee, het is echt. Het is echt een lynx!  Basjan is inmiddels naast me komen staan en samen turen we naar buiten. De lynx tuurt terug. Voorzichtig kijk ik om me heen met 1 oog op de lynx en de andere op zoek naar een camera. Dit willen we vastleggen dus niet panikeren. Telefoon heb ik natuurlijk niet bij de hand, maar met de camera lukt het om een foto te maken. Flits... klotecamera....  De lynx lijkt niet heel erg van zijn stuk gebracht, maar heeft klaarblijkelijk ook in de gaten dat ie niet helemaal alleen en beschut is en draait zich om en vertrekt. 
Basjan en ik zijn verward en in extase, was dit echt?  Dit gebeurt namelijk niet. Een lynx is veel te schuw. We blijven naar buiten kijken in de hoop nog weer een glimp op te vangen, maar hij is verdwenen. 
Ook de dagen die daarop volgden bleven spannend. De pootafdrukken in de tuin verraadden dat de lynx meermaals is teruggekeerd. De teleurstelling was dan ook groot toen bleek dat onze wildcamera het ondertussen had begeven en de welbegeerde lynx in alle rust er langs kon lopen, onopgemerkt.... 

En ook afgelopen zomer hadden we zoveel geluk. Zo rond mei worden we altijd wat onrustig want dan weten we dat de kans op het zien van beren het grootst is. De bossen zorgen nog voor te weinig voedsel en aan de kant van de weg, in de berm groeit het eerste gras. Deze somer zijn we in totaal 3x getrakteerd op het zien van beren, waarbij we zelfs 2x  een moeder met 3 jongen hebben mogen bewonderen. De moeder liet wel meteen weten wie er de baas was en zette een sprint in richting de auto. Een duidelijk signaal dat we niet te lang moesten blijven plakken. 

En dan het gewone leven. Op het werk gaat het zijn gangetje. Ik heb rust gevonden in de rol die ik heb als administratief medewerker voor nu 2 politieke organen die de kwaliteit bewaken en besluiten nemen voor de afdelingen onderwijs en de afdeling milieu & bouw. En wellicht is het omdat ik wat wijzer ben geworden, maar in deze rol wil ik wel oud worden.
En voor Basjan geldt eigenlijk hetzelfde. Hij ontdekte al vrij snel dat de industrie en logistiek hem veel voldoening geeft. Een compleet andere omgeving dan hij gewend was, maar nu wil hij niet meer anders. Hij is zelfs begonnen aan een bijpassende opleiding en de metamorfose is compleet. Hij is tegenwoordig een echte studiebol. Wekelijks worden er meerdere huiswerkopdrachten ingeleverd, die doorgaans worden beoordeeld tussen den 8-10 (uitslover). 

Kalle wordt ondertussen volwassen en dat is heel leuk om mee te maken. Hij is zijn eigen leven meer en meer aan het opbouwen en heeft dus ook minder steun van ons nodig. Hij ontwikkelt een eigen vriendengroep en daarmee worden de bezoekjes aan ons ook minder frequent. Een goede ontwikkeling in zijn leven. 

Maar 2020 is natuurlijk ook heel erg het jaar van Corona. We hadden een heleboel familiebezoekjes gepland en dat kon natuurlijk niet door gaan. Toen duidelijk werd dat in de zomer het reisadvies voor Zweden nog niet aangepast zou worden hebben we opnieuw plannen gemaakt. Samen met Bernard, die naar Zweden was afgereisd om te komen werken, gingen we een lang weekend in de buurt van Åre de bergen in trekken. Verder was het natuurlijk niet heel erg ingewikkeld voor ons om op afstand van andere mensen de vrijetijd door te brengen. We wonen de afgelopen jaren al in een soort quarantaine.

Zweden had aanvankelijk zijn coronabeleid ingezet op groepsimmuniteit en liet in een soort gereguleerde vorm het virus zijn gang gaan en dat zorgde mede voor het behoud van een heleboel vrijheden. Wel afstand houden van elkaar maar de meeste voorzieningen gewoon open.
Aangezien wij nog heel erg op het Nederlandse nieuws gericht zijn was dat een hele aparte gewaarwording. De rest van Europa gaat op slot en bij ons veranderde nagenoeg niks, behalve dan dat al mijn collega's thuis werkten.
Tot aan de herfstvakantie, toen duidelijk werd dat een soort groepsimmuniteit nooit echt bereikt zou worden en tegelijkertijd de besmettingen en het dodental weer opliepen. Het heeft lang geduurt voordat Corona Strömsund echt had bereikt maar eind november bereikten we hier ook een dieptepunt toen het virus ook hier de verpleeghuizen binnen drong. De besmettingscijfers lopen ook nu nog in rap tempo op. 

Corona heeft ons veel overpeinzingen gebracht.
Wat als een familielid ziek wordt en we kunnen niet zonder quarantaine-maatregelen naar hun afreizen? Wat als één van ons ziek wordt hier en we raken afhankelijk van de zorg in Zweden? 
Natuurlijk hebben we hier eerder over nagedacht toen we de stap zette om te emigreren. Maar dat de grenzen dicht gingen was een scenario waar we nooit bij stil hadden gestaan. In onze gedachte waren we altijd maximaal 24 uur van onze naasten vandaan, dus dit waren en zijn confronterende gedachten. 

We zijn vast niet de enige die uitkijken naar het nieuwe jaar met nieuw perspectief. Hopelijk weer terug naar onze oude vrijheden maar niet meer in die vanzelfsprekendheid en dat is een wijze les.
We zeggen dus bij deze ''Skål!'' op naar 2021 - in goede gezondheid- en we wensen iedereen hele fijne liefdevolle feestdagen. Geniet met elkaar maar wees voorzichtig.

 

fjärde året.

4 jaar in Zweden.

2 mei 2020 is de dag dat we alweer 4 jaar in Zweden wonen, de afgelopen jaren zijn er veel ontwikkelingen geweest waar we in meer of mindere mate invloed op uit hebben kunnen oefenen. En we kunnen zeggen dat, met de kennis van nu, bijna al deze ontwikkelingen goed voor ons hebben uitgepakt. We hebben beide een baan waar we met plezier naar toegaan en nog belangrijker, na een dag werken gaan we ook met plezier weer naar ons mooie huisje in het bos aan het meer.
De donkere maanden zijn we goed doorgekomen, deze winter hebben we geen problemen gehad met onze watervoorziening en we kunnen beter overweg met onze warmtebronnen (luchtwarmtepomp, houtkachel en electrische verwarmings elementen) zodat we het huis lekker warm hadden en dat daar geen torenhoge electriciteitsrekening tegenover stond. Mede veroorzaakt doordat het niet zo koud is geweest als vorig jaar. Toen hadden we een langere periode temperaturen van -25 en kouder. Zo koud is het dit jaar een enkele dag geweest

’s Winters bestaat ons avondprogramma veelal uit sneeuwscheppen, hout halen voor de kachel en verder veel vrije tijd. Simone (a.k.a. The Pink Devil) is sinds de kerstdagen fanatiek aan het sporten geslagen, ze heeft een favoriete trainer gevonden op Youtube, dus bijna dagelijks gaan de zweetbandjes om en wordt het trainingsprogramma fanatiek gevolgd en uitgevoerd. Sinds een aantal weken wordt de training nu uitgevoerd samen met haar zussen, met behulp van videobellen kunnen ze elkaar aanmoedigen en in de gaten houden.
Zelf beperk ik mij tot het spelen van een potje dart tegen mezelf (vaak win ik), knutsel tafeltjes in elkaar en ben ik begonnen met een thuisstudie waarmee ik meer kennis hoop te vergaren met betrekking tot (interne) logistiek. Tja, je moet wat in een periode zonder voetbal en wielerkoersen op tv.

Dan hebben we ook allemaal te maken met een ontwikkeling waar we weinig invloed op uit kunnen oefenen, het coronavirus. We hebben zelf het gevoel dat we op een redelijk veilige plek wonen, we wonen in een zeer dun bevolkt gebied (Annenäs heeft 3 inwoners, buurman Ulf, Simone en ik) en behalve collega’s en natuurlijk Kalle ontmoeten we bijna niemand. Simone werkt regelmatig een dag vanuit huis en mijn werkgever gaat gebruik maken van een Zweedse variant op de NOW-regeling. Dit betekent dat we vanaf begin mei drie dagen per week gaan werken.
Naast deze consequenties heeft de crisis ook gevolgen voor het reizen tussen Zweden en Nederland, Simone heeft haar vakantie in april naar Nederland al aan haar neus voorbij zien gaan en andersom heeft het ook gevolgen voor familie en vrienden die vanuit Nederland dit (voor)jaar bij ons langs zouden komen, Hier hebben we lang naar uitgekeken maar helaas gaat dit allemaal, vooralsnog, niet door. Hierdoor kan het familieweekend rond Simone haar 40ste verjaardag (25 had ik ook geloofd) niet doorgaan. Wellicht kunnen we het later dit jaar alsnog met de familie vieren. Fingers crossed, of zoals ze hier zeggen, hålla tummarna!

Maar hoe dan ook, we moeten positief blijven, juist in deze periode!
Bij ons is de sneeuw bijna verdwenen en is Simone alweer druk bezig met het kweken van aardbeien, pompoenen, bonen, radijsjes, wortels en sla, kortom alleen maar heerlijke dingen. Ook kunnen binnenkort de vishengels weer in gereedheid worden gebracht voor een visrijk seizoen, kunnen we onze boot weer te water laten en staat de grasmaaier te popelen in de garage. De vogels kwetteren van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat en de beren zijn uit hun winterslaap dus de kans op een ontmoeting met een beer is ook weer aanwezig en dit maakt het wandelen rond ons huis ook direct een stukje spannender. Zowel de natuur als wijzelf komen weer helemaal tot leven.

Ons doel voor komende periode is coronavrij te blijven en mochten we economisch getroffen worden door de crisis dan hebben we in elk geval Simone haar moestuintje en onze vishengeltjes die ons van voedsel kunnen voorzien. @Simone, dat moestuintje van je is dus plotsklaps niet meer zo vrijblijvend.

Ondanks dat we juist in deze bijzondere periode wel de grote afstand naar Nederland ervaren en we nu graag dichterbij familie en vrienden zouden willen zijn, kijken we toch met plezier uit naar de komende zomer!

Blijf gezond!

Simone en Basjan

God Jul

Merry Christmas!

21 december 2019.
Morgen vieren we Basjan zijn verjaardag maar ook vintersolståndet. Dan is het de korste dag van het jaar en zijn we blij dat de zon zich beetje bij beetje weer langer laat zien.
Kerst vieren we dit jaar thuis. Een echte witte kerst met zijn tweetjes.

Het gaat nog steeds goed hier in het hoge noorden. We leven een heel ontspannen leven. Overzichtelijk, klein en midden in de natuur. En ookal raken we er na 3,5 jaar deels aan gewend. We realiseren ons nog steeds dat we in de luxe van eenvoud leven. En dat gevoel willen we graag behouden.

Inmiddels huren we ons huis net buiten Strömsund al langer dan een jaar.
Het huis heeft alles wat we voor ogen hadden toen we besloten naar Zweden te verhuizen. Een romantisch plaatje, natuurlijk niet geheel zonder problemen, maar wel met vele voordelen.

Deze zomer konden we vissen vanaf de steiger en voor het eerst kunnen we spreken van een gelukt visseizoen: Vlagzalm, winde, baars en een snoek van een meter lang. Jullie begrijpen dat we een rookoven hebben moeten aanschaffen :) En ik kan jullie vertellen dat je heel gelukkig wordt van een eigen gevangen, zelfgerookte vis met een biertje of glaasje wijn. Het leven op een steiger wordt dan haast niet mooier.

Met name Basjan heeft deze zomer hard gewerkt om alles rond het huis mooi te maken. Het was een hele klus om de grasmat weer tot voetbalveldstandaard te maken, maar dat is gelukt. En met 24 uur per dag zonlicht in de zomer, wil het gras wel groeien.

Het is te merken dat ik tegenwoordig met een monteur getrouwd ben. Kapotte grasmaaier? geen probleem! Voorheen kochten we een nieuwe grasmaaier, nu kopen we bougies.

Hij timmert ook gewoon een houthok, maakt er een dakje op, maakt het ook nog waterdicht. En bouwt vervolgens nog een, die nog beter is :) 

 

En wat was het een gelukkig beestenjaar. Dat het wild dicht langs ons huis loopt wisten we wel. De sporen van uitgelikte chocoladepastapotten en pindakaaspotten verraden 's ochtends de gelukszoekers. De schuldige vos kwam op een ochtend zijn neus achterna en krabte met zijn nagels aan het raam. Wij bakten bacon en hij wilde ook wel wat.

Maar het mooiste moment was toch echt toen we samen, vroeg in de ochtend onderweg naar Strömsund een beer op de weg tegen kwamen. Wij zaten in extase in de auto. En de beer liep in alle rust van de weg af, de berm in. Spoorloos. Dit was maar op ongeveer 2 km van ons huis.
En later, op mijn verjaardag, samen met mijn ouders nog een keer. In 1 safaririt 2 x een beer gespot.

 

De frustraties voortkoment uit cultuurverschillen bestaan nog steeds. Wij zijn gewend om afspraken na te komen en om te doen wat we zeggen. Hier leven ze ook op dat vlak wat relaxter dan dat wij dat doen. In nederland maken we ons druk en stellen we hoge eisen, hier halen mensen makkelijker hun schouders op. En dat heeft voordelen en nadelen.
Wat die frustraties betreft is het niet per se makkelijker of minder geworden naarmate we langer in Zweden wonen.
Onze tactiek is tegenwoordig om te wisselen van gesprekspartner als het lontje te kort is geworden. Dat betekent dat Basjan en ik elkaar soms afwisselen of we wisselen van entreprenör. De spanning loopt het hoogst op als je afhankelijk bent van anderen, maar er niks gebeurt. Desalniettemin slaan we er ons nog steeds goed doorheen. We kijken nog eens uit het raam of staan op de steiger en dan lost het zich wel weer op, of niet ..... :)

Zelfs na 3,5 jaar ervaren we nog steeds het gevoel van avontuur hier. Het is niet meer vakantie, zoals het heel lang wel heeft gevoeld. We zitten nu in het ritme van 5 dagen werken. 's avonds gebeurt er niet meer zo veel, behalve een blokje hout op het vuur.
Maar wellicht komt dat vakantiegevoel in de zomer weer terug als we in ons bootje het meer op gaan.
Kalle is nog altijd een hele welkome aanwinst in ons leven. Dit jaar is hij zelfs meegeweest op vakantie naar Nederland. En dat is hem goed bevallen: het weer, alle etentjes met name het eten van de Loohoeve, zijn goed ontvangen.

Wij gaan hier in 2020 verder met ons avontuur en we houden jullie op de hoogte.
Wij hopen dat jullie ook allemaal mooie avonturen mee mogen maken in het nieuwe jaar.
Hele fijne feestdagen en veel geluk in het nieuwe jaar!

Veel Liefs Basjan en Simone

3 jaar in Sverige

Vandaag, precies 3 jaar geleden kwamen we nerveus aangereden in Hillsand bij een lieve oude man die ons huisje nog niet had schoongemaakt, maar ons wel verwelkomde in Zweden.

We dachten toen dat we een beetje Zweeds spraken, maar net zoals in de meeste 'ik vertrek' afleveringen bleek dat toch van een bedroevend niveau. Niet dat een Zweed dat ooit zou zeggen.
Het eerste jaar zijn we als zigeuners door Strömsund getrokken en probeerden we samen wat op te bouwen. Daar kunnen we nu tevreden over zeggen, dat is gelukt.

Huisje boompje beestje!
We hebben (wederom) een nieuw stekkie gevonden. En niet zomaar een stekkie.
We huren een prachtige woning net buiten Strömsund, zo'n 10 minuten rijden over een gruisweggetje naar het werk.
Het gevoel dat we op een hele lange vakantie zijn, hebben we nog steeds en dat wordt door dit gemeubileerde huis nog meer versterkt. We zien 1 buurman, hebben uitzicht op het water en worden af en toe begroet door wat eigenaardige huisdieren. De vos heeft onze voederplaats ontdekt en maakt nu standaard zijn rondje over Annenäs. En tot mijn grote vreugde zit er soms een wijze uil te modelleren op een boomstam.
Dus we prijzen ons gelukkig en genieten van het leven, elkaar en deze mooie plek.

Basjan gaat nog steeds als een trein bij Engcon. Hij is inmiddels teamleider van zijn gemêleerde afdeling en heeft met een aantal collega's een goede relatie opgebouwd. En dat is gezellig, maar ook handig als je een keer zonder hout zit bv, dan ken je iemand die misschien wel iemand weet.

Ik ga voor de verandering nog eens wisselen van werkplek.
Vanaf april vorig jaar kon ik aan de slag als administratör op het Gymnasium, maar dat was als invaller voor een collega met zwangerschapsverlof. Zwangerschapsverlof en ouderschapsverlof duurt in zweden meer dan een jaar, dus deze collega komt in Augustus weer terug. Dat betekent dat mijn aanstelling afloopt. Best wel jammer, want het is goed bevallen en ik had wel graag willen blijven, maar daar is helaas geen ruimte voor. Gelukkig zochten ze op een andere afdeling bij de gemeente nog een administratör en kan ik vanaf 1 augustus daar werken.

Dat onzekere gevoel of we ons hier voorgoed willen settelen is nog onveranderd, we weten het nog steeds niet. En gelukkig hoeft dat ook niet.
Toen we onze spullen weer eens pakte om te verhuizen zeiden we tegen elkaar: ''Dit is de laatste keer dat we in Zweden gaan verhuizen''. Vervolgens kwam het nogal dichtbij toen onze gegraven water bron droog kwam te staan t.g.v onderhoud aan de waterkrachtcentrale. We hebben inmiddels geleerd dat de Zweedse daadkracht niet altijd aan onze verwachtingen voldoet, dus we wisten ook dat ons waterprobleem niet maar zo opgelost zou zijn.
Terugdenkend aan onze eerdere uitspraak: ''We verhuizen niet nog een keer in Zweden'', werd het even spannend. Maar we zijn nog niet toe aan een terugkeer naar Nederland dus moesten we even onze flexibele kant tonen (ofzo).
Gelukkig hebben we ook flexibele vrienden die vol enthousiasme zich verplaatsen naar het schapenhok van het zwembad om daar te douchen en samen 10 liter jerrycannetjes te vullen voor ons huishouden, maar echt ideaal is het niet (understatement).

Maar nu is het zomer aan het worden, de sneeuw verdwijnt als sneeuw voor de zon en onze put vult zich weer. De eerste zaden zijn gepoot en mijn weckeri gaat straks los.
De sneeuwscooter wordt ingepakt en de hengel uitgepakt.
In de zomervakantie gaan we samen met Kalle op vakantie naar Nederland. En dat wordt een mooi avontuur waarbij er zeker veel kaas wordt geproefd. Het gaat heel erg goed met Kalle en hij is inmiddels een stuk volwassener en onafhankelijker geworden. We spreken in principe nog steeds om het weekend af, maar naarmate zijn behoefte veranderd, verandert ook de frequentie.

En wat zijn we dan nog vergeten te vertellen:

• Ons plekje op de camping was overbodig geworden, dus die hebben we verkocht.
• Maar dat betekent niet dat we daar deze zomer niet ook een beetje gaan helpen bij de welbekende muziekavonden.
• De beer, de lynx en de veelvraat spelen nog steeds verstoppertje.

We hopen dat het met jullie net zo voorspoedig gaat en zien jullie graag weer, daar of hier.

Enjoy life!

Basjan&Simone 

 

2 jarig jubileum.

22 april 2018,
Na twee jaar avontureren zijn we gesetteld. Niet alleen in praktische zin als werk & huis, maar ook gevoelsmatig. Wanneer we nu terugkomen van een bezoek aan Nederland ploffen we hier weer op de bank, thuis.

We hebben een koude, sneeuwrijke winter achter de rug, waarbij we meerdere dagen van -30 hebben beleefd en continu een stabiele sneeuwbult van 1,5 meter in de achtertuin hadden. De afgelopen 30 jaar is er niet zoveel sneeuw gevallen dus dit indrukwekkende record maken we maar mooi mee. En hoe mooi we de winter ook hebben gevonden, er komt ook een punt waarin je verlangt naar de zomer. Gelukkig hebben we vanaf de paasdagen bijna alleen maar zonnige lente dagen gehad en na een lange, koude winter voelt dat heerlijk. Alles gaat nu in een stroomversnelling naar de zomer.
De zon komt nu op om 5.04 uur en gaat weer onder om 20.51. Dus voor ons breekt de tijd ook weer aan om 's avonds te gaan toeren in de hoop die beruchte beer, lynx en/of veelvraat tegen te komen. Wees niet bang, wanneer we hem tegen komen melden we het direct :)

Basjan is nog steeds heel erg op zijn plek bij Engcon. In januari is hij benoemd als teamleider van de afdeling en in februari was hij alweer een jaar in dienst. Er gebeuren veel leuke dingen voor hem daar. Hij heeft zijn heftruckrijbewijs gehaald, is nu bezig met een cursus om stagiaires te mogen begeleiden en van 31 mei tot 2 juni staat hij met een aantal collega's namens het bedrijf op de internationale vakbeurs voor bouwmateriaal (TKD) in Almere.
Ook de contacten met zijn collega's zijn heel positief en waardevol. Zo werden we uitgenodigd bij een collega thuis waar we werden getrakteerd op een heerlijke Syrische maaltijd, mede om te vieren dat hij een vaste aanstelling had gekregen. Superlief en heel gezellig. 

Afgelopen weken heb ik thuis kunnen genieten van de 'vårvinter' (vertaling = lentewinter).
Eind november heb ik formeel mijn baan opgezegd en met 3 maanden opzegtermijn was ik vanaf 1 maart vrij.
Ik was echt klaar met mijn werk als leidinggevende. Hoewel ik aanvankelijk helemaal niet van plan was in Zweden ook weer deze rol op mij te nemen ben ik, toen het zich voordeed, er toch opnieuw ingestapt. Eerst met enthousiasme maar uiteindelijk ook tot de conclusie gekomen dat ik dit niet meer wil. Aanleiding om te stoppen zit vooral in de cultuurverschillen. Ik heb ervaren dat er veel instabiliteit is vanwege ziekte of rechten op vrije dagen, met daarbij een gebrek aan sturing op resultaten. Eigenlijk heel erg mijn Nederlandse blik op hoe je zou moeten organiseren die niet paste bij de Zweedse en daarom heb ik besloten daar mee te stoppen omdat het mij te veel ging frustreren.

Maar gelukkig is er ook in Strömsund perspectief op nieuw werk en afgelopen week had ik een sollicitatiegesprek voor administratief medewerker van de school in Strömsund. Omdat ik inmiddels ook al een zomerbaan op de camping in Gäddede had moesten we daar even over onderhandelen maar daar zijn we uitgekomen. Dat betekent wel dat ik per direkt ingewerkt wordt op de school, de maanden juni-juli- augustus op de camping werk en vervolgens weer op de school ga werken tot 1 juli 2019. Superleuk en ik heb er zin in om even iets heel anders te mogen doen.

Ons maatje Kalle komt nog steeds om het weekend bij ons en we hebben het heel erg gezellig. We proberen zo veel mogelijk te ondernemen en dat betekent dat wij ook de kans krijgen om mooie uitstapjes te maken. Zo gingen we mee op een busreis naar Stora Blasjön voor een dagje skiën, gaan we regelmatig zwemmen in het plaatselijke zwembad en wordt er nogal wat gebakken in huize Bruning.

Hoe is nu het contact met familie en vrienden?
Natuurlijk is het anders als je niet fysiek bij elkaar in de buurt ben. Er zijn een heel deel feestjes waar we op een andere manier aandacht aan besteden, maar gelukkig voelt het niet alsof er echt iets is veranderd. En met dank aan sociale media kunnen we alles volgen en liken. Gevoelsmatig zijn we nog steeds dicht bij elkaar en daarbij zijn wij ook nog regelmatig in Nederland.
In februari was ik in Nederland om te logeren bij mijn nichtje die 5 jaar werd en met Pasen waren we in Nederland op familiebezoek en we waren dankbaar dat Fien (ons kersverse nichtje) haar komst op de wereld zo timede dat wij haar konden bewonderen. Prachtig

Ik denk dat we ons ook zo op onze plek voelen in Zweden omdat we ons heel erg gesteund voelen vanuit Nederland in ons leven hier. We vinden het echt hartverwarmend hoe veel bezoek en steun we hebben mogen ontvangen in deze 2 jaar. 💗💗💗
En hoewel we Zweden niet alleen maar meer door een roze bril zien en door ervaring een eerlijke kijk op de gemeente hebben gekregen, zijn we nog altijd ontzettend blij met de stap die we hebben gezet. We hebben veel geleerd en genieten nog steeds van ons avontuur & de natuur.
Onze glazen bol heeft nog niet voorspeld wat toekomst brengen mogen, maar voorlopig zetten we dit leven nog even voort.

Mocht je even willen meeleven met ons,  klik dan op de onderstaande link voor een fotoverslag.

Tot gauw, pas op jezelf en geniet van het leven!
Basjan en Simone

god jul och gott nytt år

Het is december. De maand om terug te blikken en voor ons dus weer ‘blogtijd’.

Het is nu 08.30, het zonnetje is net boven en buiten is het -17.7 graden. Goed nieuws want als dit zo door zet zijn alle meren straks bevroren en kunnen we met kerst en oud&nieuw sneeuwscooteren. Vandaag lazen we een bericht op fb dat er 25 cm ijs wordt gemeten, dus 't giet aon.

We wonen alweer 19 maanden in zweden en het gaat nog steeds goed met ons. Toen we terug kwamen van onze vakantie in Nederland gingen we echt weer naar huis (in de sneeuw). En dat is een fijn gevoel, weer thuis.

Basjan is helemaal gesetteld op zijn werk bij Engcon. Vanaf september heeft hij zelfs een vaste aanstelling gekregen! Ik ben echt trots op wat hij voor elkaar heeft gebokst.
Hij heeft zich een andere baan in een compleet andere omgeving eigen gemaakt en doet dat ook nog naar tevredenheid van de baas, topper!
Mooie bijkomstigheid is dat Engcon ook voordeeltjes heeft bij de thuiswedstrijden van voetbalclub ÖFK Östersund in de Europa league. Zo heeft Basjan al twee keer een mooie overwinning gezien….. en kreeg hij ook nog een hamburger in de rust. In februari Arsenal op bezoek...

Bij mij op het werk ging het de laatste tijd met ups en downs. In een korte tijd heb ik enorme stappen mogen zetten en daarmee ook veel verantwoordelijkheden gekregen. Dat betekent dat ik in een half jaar tijd qua werk weer redelijk in mijn oude stramien zat. Hoe leerzaam, inspirerend en frustrerend dat ook is geweest voor mij breekt er nu de tijd aan om eens op zoek te gaan naar een heel andere rol in wellicht een heel ander vakgebied. Met de zekerheid van Basjan zijn baan kan ik me gaan oriënteren op wat anders in 2018. Kiek'n wat 't wordt...

Met ons maatje Kalle gaat het goed. We hebben echt heel gezellige weekenden samen. Waren we van de zomer vooral buiten nu zijn we vooral aan het koken en bakken en spelen we kolonisten, monopoly of 31. Toch wel één van de beste dingen die we in gang hebben gezet hier: steunfamilie zijn.

Verder nog nieuws,….? Jazeker, alle nieuwtjes op een rijtje;

• We hebben onze eerste vis gevangen in Jämtland!!!
•  In september ben ik met Melanie op citytrip geweest naar Stockholm, mooie stad –>    aanrader.
• Daar hebben we o.a. het vasamuseum bezocht. Een zweedse boot uit de 17^e eeuw,  door Nederlandse scheepsbouwers gemaakt, is na 1300 meter varen gezonken (oeps, sorry)
• We hebben zelf cantharellen gevonden, geplukt en gegeten.
• We hebben 10 kilo eland vlees gekocht, maar nog geen idee hoe te bereiden…..
• We hebben een dwerguil en lapplanduil gespot.
• We hebben nog 2x een mogelijke huurwoning bezocht, maar 2x geconcludeerd dat we niet willen verhuizen
• Onze thermometer heeft deze winter al -22graden bereikt
• We hebben weer mogen genieten van het noorderlicht 
• Basjan is de trotse eigenaar geworden van een doos frikandellen en 3 zakken bolognese chips
• We hebben ook weer genoten van een heerlijke vakantie in Nederland.
•  Zweden heeft zich glansrijk geplaatst voor het WK!
• Geel is het nieuwe oranje.

Als afsluiter:
We wensen iedereen geweldige feestdagen en een fantastisch 2018. We hebben in onze tijd in Zweden veel steun ervaren van jullie-> familie en vrienden. Bedankt daarvoor en tot de volgende vakantie.
En voor wie de foto's ook wil bekijken, klik op onderstaande link

de zomer voorbij

13 augustus 2017,

Het is nu half augustus en de zomervakanties zitten er hier wel zo'n beetje op. Iedereen gaat weer aan het werk en een groot deel van de Zweden bereiden zich voor op een belangrijke periode in het jaar, het jacht seizoen. Dit begint over een paar weken, eerst wordt er een periode gejaagd op beren en daarna op de elanden. We mengen ons niet in de jacht zelf maar we genieten wel van het heerlijke vlees dat het oplevert. Wel zijn we (en dan met name Simone) begonnen met het plukken van bessen zodat we weer heerlijke jam kunnen maken dus deze periode zijn we regelmatig in de bossen opzoek naar de bessen.
Tijdens onze vakantie hebben we genoten van onze caravan in Gäddede en vooral van het bezoek van familie. Eerst hebben we mijn vader en Myriam de omgeving mogen laten zien en een week later Jenny, Tinus, Britte en Jannick. Uiteraard vonden we het heel leuk om alles te laten zien maar het mooiste vonden we toch om samen met hun te zijn. En wat hebben we een geluk gehad met 2 weken mooi weer, toen zij hier waren.

Maar na de vakantie begint voor ons ook het gewone leven weer en zo voelt het ook echt, het gewone leven. Maar dan wel met de kanttekening dat ons huidige gewone leven toch wel verschillen heeft met ons gewone leven in Nederland. Zo gaan we hier, als het enigszins mooi weer is, in het weekend naar onze caravan in Gäddede en genieten we volop van het buitenleven (al dan niet slapend in de hangmat). 
Ook zijn we een steunfamilie voor een jongetje die om het weekend bij ons komt logeren (soort pleeggezin). Hier beleven we heel veel plezier aan en dat wordt mede gevoed door de blijdschap en de energie dat we van hem en zijn moeder terug krijgen. Naast dat we veel leuke dingen met hem ondernemen houden we er ook sociale contacten aan over en is het goed voor onze taalontwikkeling. Hoewel we de afgelopen 15 maanden grote stappen hebben gemaakt wat betreft de Zweedse taal, de stappen van Simone zijn groter dan die van mij, blijft het toch een ontwikkelpunt zowel de woordenschat als de grammatica. We kunnen ons prima redden in het dagelijks leven maar het komt ook nog wel regelmatig voor dat ik mij niet heel goed kan uiten en vooral het aanbrengen van nuances is lastig. Naast het leren van de taal hebben we de afgelopen periode ook de omgeving beter leren kennen, de natuur, de rust en ruimte blijft geweldig. Aan de andere kant heeft deze regio last van urbanisatie met alle gevolgen van dien. Mede om deze reden durven we het (nog) niet aan om te investeren in een woning en hebben we besloten om eerst nog gewoon in ons appartementje te blijven en wachten we af of dit in de nabije toekomst gaat veranderen. Ook ons plan om een onderneming te starten in het toerisme is in de ijskast gezet. Na 15 maanden waarin we veel veranderingen hebben ondergaan voelt het ook wel goed om nu rustig de tijd te nemen om over een volgende stap na te denken. Voordat we hier iets gaan kopen moeten we zeker zijn dat we de komende jaren hier willen blijven en hoe we ons leven hier in willen vullen. Dus zitten we nu wel in een wat lastige fase van "overal een beetje tussen in"... En enerzijds maakt ons dat soms wat onrustig, anderzijds moeten we soms heel erg om onszelf lachen over hoe "verstandig" we dit aanpakken. Alsof we volwassen zijn geworden :)
Simone is nu al ruim een jaar aan het werk en ikzelf ruim een half jaar. En dat heeft ons veel goeds gebracht, het leren kennen van nieuwe mensen, het hebben van een nuttige tijdsbesteding en het verdienen van geld. Maar juist in het arbeidsleven komen we ook wel wat cultuurverschillen tegen. Vanuit Nederland zijn we gewend dat de verantwoordelijkheid laag in de organisaties ligt terwijl dat in Zweden allemaal wat hoger in de organisaties ligt. We ervaren beide een duidelijker hiërarchische structuur en een minder democratische overlegcultuur hier. En dat heeft allemaal voordelen en nadelen. 
We worden erop gewezen dat we heel erg gewend zijn om te denken in een bepaald stramien. Precies zoals we geleerd zijn, gewend zijn of willen dat het zou gaan. Emigreren en werken in het buitenland levert ons een opener blik op de werkelijkheid op.
Want daar waar wij bijvoorbeeld zelf gefrustreerd kunnen raken over ziekteverzuim of zorg voor kinderen (vard av barn) in relatie tot werk, kijken de zweden ons verontwaardigd aan als we uitleggen dat in Nederland ziekte van de kinderen niet het probleem van de werkgever is terwijl dat hier zowel voor de werknemer als de werkgever vanzelfsprekend is.  
Na 15 maanden in Zweden te wonen kunnen we zeggen dat we het erg naar onze zin hebben en leuke mensen hebben ontmoet en genieten van het buitenleven. Tegelijkertijd weten we nog niet precies hoe onze toekomstplannen eruit zien, de tijd zal het ons leren en ondertussen genieten we van ons leven hier. 

1 jarig jubileum.

Ongeveer een jaar geleden reden we met onze volgepakte auto en camper Zweden binnen. Een jaar alweer, oh what time flies… Laten we beginnen met de huidige stand van zaken door te nemen.
We wonen met veel plezier in ons huurappartementje in Strömsund dichtbij ons werk. Basjan is begonnen als tilltrotatorman. En mocht je je afvragen wat dat precies is, kijk eens op www.engcon.com Vanaf 1 februari is hij aangesteld als trotse tilltrotatormonteur bij een internationaal bedrijf en aangezien zijn contract ook al een keer is verlengd blijkt hij ook nog goed te zijn met tilltrotators.
Na een periode van gewenning bevalt het Basjan nu goed. Het was best een opgave om weer in het ritme van het werk te komen (40 uur per week en de daarbij komende verplichte overuren) in een hele nieuwe omgeving en een volstrekt onbekend vakgebied. Maar na 3 maanden heeft hij zijn draai al aardig gevonden.

Ook voor mij verloopt het positief op het werk. Vanaf januari ben ik aangesteld als leidinggevende in de zorg. één van mijn collega’s had een nieuwe baan aangeboden gekregen en daarom kwam er ruimte voor mij om door te stromen. Super leuk en ik ben dan ook dankbaar voor de mooie kans die ik heb gekregen. Ik ben nu verantwoordelijk voor een groepswoning in een klein dorp buiten Strömsund en voor twee 1-1 begeleidingsgroepen.
In maart kwamen Wietske en Evelien (excollega’s/vriendinnen) op bezoek en die hebben een mooie rondleiding gekregen van mijn collega langs dagbesteding. Super leuk om hun te kunnen laten zien en ervaren hoe de zorg wordt georganiseerd en hoe de vraag van de bewoner in Zweden centraal wordt gesteld. Maar ook welke financiële mogelijkheden er zijn in vergelijking met Nederland.

Inmiddels zijn we ook officieel aangesteld als “steunfamilie” voor een puber die om het weekend bij ons is. Iets waar we zelf heel veel plezier aan beleven want we doen vooral leuke dingen en houden er een positief gevoel aan over.

De zweedse winter was een nieuwe ervaring. Het is niet zozeer een hele koude winter geweest (max -30) als wel een lange winter. Vanaf januari, toen de dagen weer langer werden, leerden we de echte wintergrill kennen. Tosti's maken in de sneeuw, worstjes grillen en je opwarmen bij het vuur.  Goed te combineren met een sneeuwscootertocht, en aangezien we nu ons scooterrijbewijs hebben gehaald kunnen we volgend jaar er echt op uit. 

 

Is de sneeuw dan inmiddels weer verdwenen??? Bijna,…….
We hebben het nu toe aan de zomer.  Deze week zijn we nog 2 keer wakker geworden in een witte wereld, maar in de loop van de dag verdwijnt de sneeuw, gelukkig. Gemiddeld is het nu ongeveer 5-7 graden overdag en we hopen volgende week voor het eerst over de 10 graden te gaan.
Daarentegen hebben we veel zonnige en daarom ook milde dagen. Om 04.30 komt de zon op en om 21.30 gaat de zon weer onder. En daarom maken we ons op voor de zomer.
We voelen ons thuis in ons appartement, hebben geen zin in een verhuizing en blijven bij ons gevoel dat we op dit moment geen geld willen investeren in een woning. En daarom hebben we een kleinere investering gedaan: een caravan. We hebben een vaste plek gehuurd op de camping in Gäddede, bij de noorse grens. Dat is op dezelfde camping waar we een maand hebben gewoond. We hebben daar leuke contacten opgebouwd met de eigenaren en het is een prachtig gebied dus een mooi alternatief voor de weekenden.

Live is what happens when you’re busy making other plans…..
Toen we met ons boeltje Zweden binnen reden hadden we nog hele andere plannen, maar die hebben we voor nu even voor ons uit geschoven. Het leven bevalt ons goed zoals het is. Ongecompliceerd & relaxt. Dus het starten van een camping/B&B zit voorlopig niet in onze focus.

Mensen vragen wel eens: missen jullie Nederland? Het antwoord is nee, we missen Nederland niet, maar soms missen we onze familie&vrienden.
We hebben genoten van al het bezoek dat we hier hebben ontvangen en we zien er ook naar uit om in mei naar Nederland te gaan om vakantie te vieren. Maar het zweedse leven bevalt ons goed en voorlopig zetten we deze ongecompliceerde modus even voort.

Hälsningar,
Basjan och Simone

 

Gott nytt år!

Het is al weer januari 2017 en we hebben net het nieuwe jaar ingeluid.

Dat betekent dat de dagen hier weer langer gaan worden. 21 december was de kortste dag, dit houdt in dat het vanaf ongeveer half 10 ’s ochtends tot ongeveer 15:00 uur licht is. En ik moet zeggen dat we wel blij zijn dat de dagen weer langer gaan worden. Als het om 16:00 uur al hartstikke donker is en je het gevoel hebt dat het dan al 19:00 uur is, dan is dat toch wel lastig. De Zweden zelf vinden de periode november en december ook vervelend, veel mensen klagen over vermoeidheid en kijken uit naar het moment dat de dagen weer langer worden. Om de donkere periode een beetje door te komen vieren ze op 13 december Sankta Lucia (een typisch Zweeds lichtfeest), een feestje waarbij er veel gezongen wordt en meisjes in witte kleding en met kaarsjes op hun hoofd en in hun hand de wereld een beetje lichter maken.  Dit feest heeft voor ons de plaats ingenomen van Sinterklaas, want die kennen ze hier niet.
De winter is hier in november al begonnen, er is al veel sneeuw gevallen en we hebben al temperaturen gehad van -30 graden overdag. Na een korte wandeling hingen de ijspegels al in mijn snor en baard, ik zag er bijna zo uit als een deelnemer van de elfstedentocht van 1963. Naast dagen van extreme kou hebben we ook dagen gehad van +5 graden, de smeltende sneeuw dat vervolgens door de vorst weer bevriest resulteert in wegen en voetpaden van ijs. Als dit in Nederland zou gebeuren zou code donkerrood afgegeven worden en blijft iedereen thuis, hier gaat het leven gewoon door. De winterse omstandigheden maakt fietsen hier in de winter voor de gemiddelde fietser praktisch onmogelijk en daarom maken veel mensen gebruik van de “spark” dat is een soort slee voor grote mensen (en ook voor kinderen). De kerstman had ook een “spark” voor Simone gekocht dus na de kerst kan zij ook op de slee naar haar werk. Het werk dat overigens heel goed gaat. Simone werkt in een klein, maar fijn team van 5 collega’s waar ze veel steun van krijgt en ze heeft haar plek nu aardig gevonden. Ze heeft een mooi perspectief om hier ook in de toekomst te kunnen blijven werken, dus we hopen op een vast contract in de zomer.

Sinds november ga ik vijf ochtenden in de week naar school om de Zweedse taal een beetje onder de knie te krijgen. Het leren van de Zweedse taal heeft de afgelopen periode bovenaan mijn prioriteiten lijstje gestaan, door veel tijd in de taal te investeren spreek ik nu al een aardig woordje Zweeds en mede hierdoor dient de eerste echte kans zich aan. Ik was uitgenodigd voor een gesprek met iemand van de gemeente om te kijken of er eventueel mogelijkheden zijn om voor de gemeente te komen werken, hij vindt mijn CV zeer interessant en was tijdens ons telefoongesprek ook redelijk onder de indruk van mijn Zweeds. Dus tijdens de kerstdagen hebben we geoefend en gingen we bezig met het vertalen van mijn positieve en minder positieve eigenschappen. Inmiddels heb ik een leuk gesprek gevoerd en wachten we een vervolg af. Wie weet levert dit iets moois op.

In juli werd Simone gevraagd of wij eventueel een “stödfamilj” wilden worden. Een “stödfamilj” is een soort pleeggezin voor kinderen die een x aantal weekenden per jaar komt logeren. Het gaat hierbij om kinderen uit gezinnen waarbij het om verschillende redenen wenselijk is dat het kind en de ouders regelmatig even tijd, los van elkaar, door kunnen brengen. Wij hebben goed nagedacht of wij een stödfamilj willen zijn en uiteindelijk hebben wij besloten om dit te gaan doen. Na een screening, een interview en een kennismakingsgesprek met de betreffende moeder is het nu nog wachten op een verklaring omtrent gedrag vanuit Nederland. Als dit allemaal geregeld is zullen we straks om de 2 weekenden een 13 jarige Zweedse jongen in huis hebben. 

22 december was mijn eerste verjaardag in Zweden, geen groot feest maar door alle berichtjes, appjes, telefoontjes (van onder andere een hele groep oud Rabobank collega’s!) en een heerlijke dag met Simone in Östersund heb ik me toch echt jarig gevoeld, iedereen bedankt hiervoor!

We hebben ons opgemaakt voor onze eerste echte witte kerst. Melanie (zusje van Simone) is 2e kerstdag bij ons gekomen om een winterse vakantie te vieren. Na een fantastische sneeuwscootertocht, met parelmoerwolken hebben we de jaarwisseling gevierd in gezelschap van nog een Nederlands gezin die hier naar toe is geëmigreerd.

2016 was voor ons één van de meest enerverende jaren tot nu toe waarin we een enorme stap in het onbekende hebben gezet. We zijn in een schitterend mooi land terecht gekomen waar het leven een stuk minder gehaast is dan in Nederland. Of dit een voordeel of nadeel is hangt helemaal van de situatie af en is iets waar we toch nog echt aan moeten wennen. Komend jaar zullen we hier verder mee aan de slag gaan net als met de sneeuwscooter cursus en zien we verder wel wat er allemaal op ons pad komt. Rest ons niks anders dan een ieder het allerbeste te wensen voor 2017!